Voor iedereen die wegens het coronavirus niet naar de kerk kan, is er de mogelijkheid om de Mis elke zondag om 10.00 uur te volgen via de livestream van de Titus Brandsmaparochie.
U hoeft maar op de volgende link te klikken:
http://media.streampartner.nl/player.php?url=70ca14a5aaae2e65a19c
Verplaatst naar
tbposs.nl
Van harte welkom in deze viering.
Wat is voor u het belangrijkste in het leven? Waar gaat u voor?
Waar wordt u ten diepste gelukkig van ?
Is gezondheid het allerbelangrijkst? Of is het rijkdom en bezit?
Of is het macht en aanzien?
Als christen zou ik willen zeggen: meebouwen aan het Rijk van God op aarde!
Maar op het moment dat ik het zeg merk ik toch ook dat ik met andere dingen bezig ben.
De vraag naar: waar leef ik voor ?, houd mij lang niet altijd bezig.
Eerlijk gezegd: te weinig. Ik weet natuurlijk niet hoe het met u is. Maar….
De lezingen van vandaag zetten ons wel op dit spoor.
Willen we een ogenblik stil worden en bidden om Gods ontferming.
Overweging
We kennen het verhaal als het verhaal van de rijke jongeman.
We zouden het ook kunnen noemen: het verhaal van een mislukte roeping? Of doen we de jongeman daarmee te kort?
Jezus begon van hem te houden, wilde hem graag opnemen in zijn kring, maar de man bezat vele goederen en kon die laatste stap niet zetten. Jezus hield van de man omdat hij een hele goede vraag stelde:
Wat moet ik doen om het eeuwige leven te verwerven?
Is het een vraag die wij onszelf ook nog wel stellen?
Wat verstaan wij onder eeuwig leven?
Wij vertalen die vraag al heel gauw naar: hoe kom ik in de hemel?
Maar straks zal Jezus spreken over binnengaan in Gods Koninkrijk.
Is dat hetzelfde als de hemel?
Het Koninkrijk Gods begint nu al en wordt voltooid in de toekomstige wereld. Het eeuwige leven begint hier op aarde, onder ons mensen.
We moeten niet te gauw hemels denken en daarmee de aarde vergeten.
Als wij nu eens naast die man gaan staan en zijn vraag tot de onze maken…. zou Jezus ons dan liefdevol aankijken?
We weten niet waarom die man het eeuwige leven zocht.
Hij was heel rijk, dat wel. Tocht miste hij iets. Wat dan?
Misschien was hij niet echt gelukkig; was het leven hem te oppervlakkig, zonder diepgang. Misschien ook besefte hij dat je met al je geld niet verzekerd bent van waardevolle en liefdevolle relaties. Mensen vonden hem heus wel aardig om zijn geld. Vonden ze hemzelf een aardige en fijne man? Misschien was hij één brok onzekerheid. Ik hèb alles maar bèn ik ook iemand?
Hebben wij een reden om zo’n vraag naar het eeuwige leven te stellen?
De vraag is een vraag naar de kwaliteit van leven.
Leef ik echt zo dat ik het beste in mij naar boven haal
en dat ik voor anderen ten volle en oprecht een medemens bèn?
Durf ik zoals ik nu ben voor God te verschijnen?
Jezus vraagt de jongeman en dus ook aan ons: heb je de geboden onderhouden? Opvallend: Jezus noemt niet het gebod van de liefde en de eerbied voor God. Hij vraagt allen maar of wij de geboden onderhouden die de betrekkingen van mens tot mens regelen.
Hebben wij geen fouten en tekorten in ons omgaan met elkaar?
Heel eerlijk zegt de man: ik heb ze stipt onderhouden. Ik schiet in niets tekort.
Als dat zo is, zegt Jezus, dan moet je vier stappen verder zetten:
je bezit verkopen, weggeven aan de armen, terugkomen en dan mij volgen. Je moet je rijke leven los laten om het waarachtige en eeuwige leven te ontvangen. Nodig is dat je méér doet dan wat verplicht is, afgesproken is, gewoon en vanzelfsprekend is. Je bent géén slecht mens; je kúnt een heel goed mens worden.
De eerste stap – verkoop van bezit – bleek de moeilijkste
zodat er nooit een vierde stap – navolging van Jezus kwam.
Jezus keek de man liefdevol aan. Misschien heeft de man altijd dankbaar en met vreugde op dat moment teruggekeken. Misschien is hij toch wel een ander mens geworden? Wij weten het niet.
Wat we wel weten is dit: het is ook voor ons een onmogelijke opgave om ons bezit prijs te geven en uit te delen.
Wij schrijven heus wel een girootje uit voor Sulawesi of stoppen straks geld in de collecte voor dat zwaar getroffen eiland. Maar alles weggeven kan niet. Wordt dat dan wel aan ons gevraagd? Het was de roeping van deze man! Daarmee hoeft het nog niet onze roeping te zijn!
Wat wordt dan wel van ons gevraagd? In ieder geval dit: onze veiligheid, onze zekerheid en ons geluk niet te zoeken in geld en goed.
Dat gaat allemaal voorbij en heeft niet de kwaliteit van ons leven te verdiepen. Wat wèl kwaliteit heeft om ons leven een vleugje eeuwigheid mee te geven, zijn onze relaties met medemensen.
Hoe gaan wij met mensen om die mensen zijn zoals ik mens ben?
Actueel: In Sulawesi zijn duizenden doden. Het zijn de levenden die nu eten nodig hebben en een dak boven het hoofd. Als wij in die ellende zaten, zouden we geholpen willen worden! Helpen wij hen zoals wij geholpen zouden willen worden? Niemand kan een ander verplichten te geven. Maar als jij daar zat ….
Actueel: we hebben bootvluchtelingen niet uitgenodigd hierheen te komen. Moeten wij dan ineens gastvrije mensen zijn en helpen? Het hoeft niet, maar daarom kan het nog wel van je zelf moeten.
Actueel: de thuiszorg doet zijn stinkende best op tijd te komen. Maar als ik nou een beetje handig ben, kan ik ook wel de buurvrouw helpen haar kousen aan te trekken. Ik begin er niet aan want dan moet ik altijd. De thuiszorg wordt betaald en ik niet. Of help ik haar toch maar.
Actueel: we hebben een mooie parochie die gedragen wordt door vrijwilligers. Mezelf te binden om bijv. op zondagen koster te zijn, dat doe ik niet. Ik betaal liever iets meer kerkbijdrage. Geeft geld léven aan een gemeenschap? Dat doen toch mensen!
Dit soort keuzes hebben te maken met: de ander belangrijker vinden dan mij zelf. Met mijzelf prijsgeven om de ander ter wille te zijn. Met meer doen dan strikt nodig is. Met mezelf geven in toewijding en aandacht aan de mens die mij aankijkt.
Hoe kan ik het eeuwige leven verwerven is een vraag naar de kwaliteit van ons leven met elkaar? Zouden we de manier van leven zoals ik nu leef al Koninkrijk van God durven noemen? Een spel van menselijke betrekkingen waarin we elkaar opbouwen tot een gemeenschap waarin recht gedaan wordt aan iedere mens en iedere mens in vrede kan leven?
Als wij die vraag naar de kwaliteit van leven van binnenuit stellen kijkt Jezus ook ons liefdevol aan. En in die blik lezen wij dan helder en klaar onze roeping: “doe dit als je mij wilt volgen”.
Waartoe roept Hij ons ? Denken we daar in stilte over na.
Presentatieviering vormelingen
Het thema van de viering vandaag is:
Wij horen erbij!
Door het Vormsel te willen ontvangen,
zeggen jullie: Wij willen erbij horen.
Erbij horen!
Dat is precies waar het bij de leerlingen van Jezus
vandaag ook over gaat.
Zij zien anderen hetzelfde doen als zij
– iemand genezen in Jezus’ naam.
Maar die anderen zijn onbekenden voor de leerlingen.
Daarom verhinderen zij hen om ook mensen te helpen,
want ze horen er volgens de leerlingen niet bij.
En als ze weer bij Jezus teruggekomen zijn,
vertellen ze hem triomfantelijk wat ze hebben gedaan.
Maar Jezus is niet blij,
want zijn leerlingen hebben niet in de gaten
dat zij iets afschuwelijks hebben gedaan.
Zij hebben andere mensen buitengesloten.
Zij hebben hen a.h.w. weggesneden uit hun midden.
Die andere mensen die ook goed doen,
maar die zich niet bij de leerlingen aansluiten en hen niet volgen,
die horen er volgens de leerlingen niet bij.
Die moet je wegsturen. Weg ermee!
En dat vindt Jezus afschuwelijk.
Daarom houdt Hij hen een spiegel voor
die net zo afschuwelijk is als wat zij hebben gedaan.
Hij zegt tegen zijn leerlingen:
als jouw hand jou niet volgt en doet wat jij wil,
hak die dan ook maar af.
En als jouw voet jou niet volgt en doet wat jij wil,
hak die dan ook maar af.
En als jouw oog jou niet volgt en doet wat jij wil,
werp die dan ook maar weg.
Wat je een ander aandoet,
dat zul je ook jezelf aandoen.
Eigenlijk zegt Jezus met zoveel woorden
waar het in de hele Bijbel over gaat:
Wat jij niet wilt dat jou geschiedt,
doet dat ook een ander niet.
Dat is de hele Bijbel in één zin:
Wat jij niet wilt dat jou geschiedt,
doet dat ook een ander niet.
Zo opent Hij zijn leerlingen de ogen.
Zij begrijpen nu:
Je zult niet een ander wegsnijden uit je midden,
net zomin als je je hand, voet of oog
zult wegsnijden van je lichaam.
Ze hebben het nu begrepen.
Iedereen hoort erbij, zoals ook jullie vormelingen erbij horen.
En ook alle mensen die jullie in je leven tegen zult komen
– ook die horen erbij.
Want ook zij worden door God geschapen en aan jullie gegeven.
En wat God op elkaar betrekt, dat zal een mens niet scheiden.
Jezus is eigenlijk heel laagdrempelig
als het gaat over wie erbij horen:
‘Wie niet tegen ons is, is voor ons.’
Ook niet-gedoopten, ook anders-gelovigen,
ja zelfs al iemand die jou een bekertje water geeft.
Laten we dus net als Jezus proberen te kijken met de ogen van God:
naar onszelf, naar de ander en naar al wat Hij ons geeft,
en met God zeggen: Zie, het is zeer goed!
Die woorden hebben jullie de afgelopen week
gelezen in het Scheppingsverhaal.
En van dat verhaal hebben jullie een prachtig schilderij gemaakt.
En daaruit blijkt dat jullie dat woord van God hebben begrepen.
TROUW BLIJVEN IN MOEILIJKE TIJDEN
September 2018
Broeders en zusters,
De afgelopen weken is onze Kerk helaas vaak negatief in het nieuws geweest.
Er was het nieuws over seksueel misbruik van minderjarigen in de Verenigde Staten.
En op het hoogste niveau van onze Kerk wordt onze goede paus ervan beschuldigd niet adequaat te hebben gereageerd op signalen van misbruik.
Alles bijeen veroorzaakt het recente nieuws bij velen pijn en verdriet.
Meerdere slachtoffers van seksueel misbruik die ik in het verleden heb gesproken, hebben met mij contact opgenomen en verteld dat hun pijn door het nieuws opnieuw wordt opgerakeld.
Niet weinig gelovigen in de parochie voelen verdriet om zoveel negatieve berichten.
Religieuzen, priesters en bisschoppen zijn in het recente verleden ontrouw geweest aan hun roeping. Ze hebben misdrijven gepleegd en levens van mensen ernstig beschadigd.
Door hun gedrag hebben zij mensen niet bij God gebracht maar in veel gevallen het geloof in het hart van mensen op de proef gesteld of zelfs gedoofd.
Dat vormt een reden tot diepe schaamte.
In Nederland kwam in 2010 het misbruik van minderjarigen aan het licht.
De Nederlandse bisschoppen zijn vanaf dat moment intensief bezig om recht te doen aan de slachtoffers van het misbruik.
Zij hebben zich tot het uiterste ingespannen, en zullen dat blijven doen, om de Kerk te zuiveren en te vernieuwen.
Alle aanbevelingen van de commissie Deetman, die onderzoek deed naar het seksueel misbruik van minderjarigen binnen onze Kerk, zijn opgevolgd.
Een groot aantal maatregelen is genomen om slachtoffers erkenning te geven en tegelijk om te voorkomen dat nieuwe slachtoffers worden gemaakt.
Natuurlijk is blijvende alertheid geboden, maar ik heb de vaste overtuiging dat onze Kerk in Nederland een veiliger plek is dan in het verleden, met name ook voor kinderen en jongeren.
In deze dagen van crisis wordt onze verbondenheid met de Kerk op de proef gesteld.
Mag ik u vragen om juist nu het lastig is, trouw te blijven?
Nu wij voor de Kerk een uitermate moeilijke tijd beleven, kan niemand worden gemist.
Binnen de geloofsgemeenschappen van onze parochies vinden ontzettend veel goede dingen plaats.
Zaken die ons moed en hoop kunnen geven.
Ik denk aan het samen vieren van Gods liefde zoals zichtbaar geworden in Jezus Christus.
Ik noem ook allerlei activiteiten op het terrein van geloofscommunicatie en catechese.
Niet in de laatste plaats wijs ik graag op allerlei vormen van diaconie en ander dienstbetoon, binnen en buiten de parochies.
Ik denk dan niet alleen aan de zorg voor ouderen en eenzamen maar ook de inzet voor vrede, gerechtigheid en het behoud van Gods schepping.
De Kerk van ons land en heel bijzonder van ons eigen bisdom van ’s-Hertogenbosch heeft alleen toekomst als velen het geloof van hun doopsel serieus nemen.
Laten wij in deze duistere dagen dicht bij Christus en zijn Evangelie blijven, ook door allen die het moeilijk hebben, nabij te zijn.
Wij hebben in deze tijd behoefte aan katholieken die, ondanks alles, hun geloof blijmoedig beleven.
Dank voor alle gelovigen, priesters, diakens, pastoraal werkers en alle andere gedoopten, die in trouwe volharding aan hun geloof gestalte geven.
Laten wij, onder de inspiratie van de Heilige Geest, onze vriendschap met Christus zichtbaar maken in de wereld van vandaag.
Mgr. dr. Gerard de Korte
Waarom gedragen uw leerlingen zich niet
volgens de overlevering van de voorvaderen?
Met deze vraag roepen enkele Farizeeën en Schriftgeleerden
Jezus als leraar en als één van hen, ter verantwoording.
Want zijn leerlingen houden zich niet aan hun overlevering,
en Jezus onderricht zijn leerlingen dus niet goed in hun ogen.
Blijkbaar hecht Hij niet zoveel waarde aan de overlevering.
De Farizeeën en Schriftgeleerden echter wel.
Zoveel zelfs, dat ze Jezus opzoeken
en Hem daarmee indringend confronteren.
Waarom gedragen uw leerlingen zich niet
volgens de overlevering van de voorvaderen,
maar eten zij met onreine handen?
Bij ‘wat overgeleverd wordt’ kunnen we denken
aan regels en normen, aan de heersende mores.
Zoals hier: je zult je handen wassen voor het eten.
Van generatie op generatie worden normen en regels overgeleverd,
maar door de tijd heen zijn zij wel aan verandering onderhevig.
En zij verschillen ook van cultuur tot cultuur.
Vroeger mocht een leraar een leerling een klap geven,
nu niet meer.
Maar in veel andere culturen is dat nog heel gewoon.
Vroeger was overal roken heel gewoon,
nu vinden we dat roken alleen nog maar kan op speciale plekken.
Wat de voorvaderen overleveren aan normen en regels,
moet door elke nieuwe generatie opnieuw heengaan,
en wordt aangepast aan de inzichten en noden van de nieuwe tijd.
Maar het gaat hier wat Jezus betreft niet om normen en regels
waar hij anders tegenaan zou kijken, of die zou willen veranderen.
Het gaat Hem erom welke waarde deze hebben of moeten hebben,
in het licht van het alledaagse leven van mensen met God.
Zijn reactie op de vraagstellers is onverwacht scherp:
Huichelaars!
Jullie laten het gebod van God varen
en houden vast aan de overlevering van mensen.
Mensenwet is wat jullie leren.
Dit twistgesprek is een gesprek onder leraren.
Jezus is een rabbi die leerlingen onderricht,
en zo doen ook de Farizeeën en Schriftgeleerden.
En het gaat daarbij om het onderricht in de relatie met God.
Wat hier in onze cultuur allang gescheiden is,
de opvoeding thuis en op school,
én het geloofsonderricht over de relatie met God,
dat is in Jezus’ tijd nog één en hetzelfde.
Alle spreken en zwijgen, denken en doen van de mens
werd toen beoordeeld binnen de relatie van die mens met God.
Elke gelovige mens leefde in het besef te staan voor Gods gelaat,
en moest van daaruit ook zuiver leven, en God welgevallig zijn.
In die zin is de vraag van de Farizeeën en Schriftgeleerden:
niet vreemd en zeker gelegitimeerd t.a.v. deze collega rabbi.
Opvallend scherp is wel Jezus’ reactie op hun vraag:
Huichelaars!
Jullie laten het gebod van God varen
en houden vast aan de overlevering van mensen.
Die scherpte is er om de vraagstellers flink wakker te schudden.
Om hen te laten zien wat er feitelijk in hun dagelijks leven gebeurt.
In Jezus’ ogen staat hun relatie met God op het spel.
Met al hun aandacht voor de overlevering van de voorvaderen,
is ongemerkt hun aandacht verschoven van het gebod van God,
naar de door mensen gemaakte normen en regels.
Mensenwet is wat jullie leren.
Dat is wat Jezus hen hier voorhoudt.
Het hart van de overlevering –
d.i.: de relatie met God in het dagelijks leven,
is in zijn ogen daaruit verdwenen.
De mensen leven wel in relatie met hun naasten,
maar die relaties worden vooral bepaald
door de normen en regels van de cultuur,
door de wetten van mensen, i.p.v. de wijzing van God.
Jullie laten het gebod van God varen
en houden vast aan de overlevering van mensen.
Opvallend is, dat er niet staat: de geboden van God – maar hét gebod.
Jezus spreekt hier niet voor dovemansoren.
Hét gebod van God – dat is het grote liefdesgebod,
waaruit alle wijzingen, regels en normen voortvloeien:
Hoor Israël, de Heer jullie God, de Heer is de Enige.
En je zult de Heer je God beminnen met heel je hart,
met heel je ziel en met heel je vermogen.
Dit grote liefdesgebod vat héél de Schrift samen.
En het begint niet met: je zult beminnen, maar met: Hóór.
Het beminnen vloeit a.h.w. uit het horen naar God als vanzelf voort.
Door werkelijk naar God te horen – die liefde is,
ga je als vanzelf God beminnen, en je naaste en jezelf.
En uit dit liefdevolle horen vloeien dan als het goed is,
weer de juiste normen en regels voort
die een menswaardige samenleving mogelijk maken.
Een gemeenschap waarin mens en God samen door het leven gaan
en waardoor zijn koninkrijk gestalte kan krijgen.
Wie oren heeft die hore!
zegt Jezus tot de Farizeeën en Schriftgeleerden.
Want alleen zo kan de Vader in ons werken,
en kunnen wij de werken van de Vader doen.
Maar hoe is het nu met ons gesteld, met mij en met u?
Leven wij wél elke dag in en vanuit het besef
dat God in ons woont en door ons heen wil werken?
Is ook ons leven vaak niet geheel gevuld
met zelf en op eigen kracht zo goed mogelijk proberen te leven,
en wel binnen de normen en de regels welke onze samenleving
en onze cultuur aan ons overleveren?
Is ook bij ons niet het hart verdwenen van die God die liefde is –
en is zijn plaats ingenomen door de regels van de economie,
de productiviteit en de beheersbaarheid van de samenleving?
Hebben die de macht niet overgenomen in onze cultuur?
Wat is het toch moeilijk om te leven in het vertrouwen dat God in ons werkt!
Een Belgische karmeliet omschreef het ooit eens heel kernachtig aldus:
“Het is gemakkelijker om viool te spelen voor God, dan om een viool te zijn in zijn handen.”
Dat wij net als J. het aandurven ons aan te bieden als een prachtig instrument in zijn handen.
Brief van paus Franciscus over seksueel misbruik
Na het verbijsterende rapport over seksueel misbruik door priesters in Pennsylvania, schrijft paus Franciscus een brief ‘aan het volk van God’.
Wanneer een lid lijdt, delen alle ledematen in het lijden. (1 Korintiërs 12, 26) Deze woorden van Sint-Paulus weerklinken krachtig in mijn hart als ik nogmaals het lijden vaststel dat vele minderjarigen ondergaan door seksueel misbruik, machtsmisbruik en misbruik van geweten door een groot aantal geestelijken en godgewijde personen. Misdaden die diepe wonden van pijn en machteloosheid veroorzaken, voornamelijk onder de slachtoffers, maar ook bij hun familieleden en in de grotere gemeenschap van zowel gelovigen als niet-gelovigen.
Als we naar het verleden kijken, weten we dat we nooit genoeg kunnen doen wanneer we om vergeving vragen en de schade proberen te herstellen. En als we naar de toekomst kijken, moet geen moeite worden gespaard om een cultuur te creëren waarin dergelijke situaties niet meer kunnen voorkomen, laat staan dat ze kunnen worden afgedekt en daardoor bestendigd. De pijn van de slachtoffers en hun families is ook onze pijn. Daarom moeten we dringend nog eens ons engagement bevestigen om de bescherming van minderjarigen en kwetsbare volwassenen te verzekeren.
In de afgelopen dagen werd een rapport openbaar gemaakt waarin de ervaringen van minstens duizend overlevenden werden beschreven, allemaal slachtoffers van seksueel misbruik, machts- en gewetensmisbruik door priesters in een periode van ongeveer 70 jaar. Hoewel we kunnen zeggen dat de meeste van deze gevallen tot het verleden behoren, hebben we toch de pijn van veel van de slachtoffers leren kennen. We beseffen dat deze wonden nooit verdwijnen en dat ze ons dwingen deze gruweldaden te veroordelen en met vereende krachten deze cultuur van de dood te ontwortelen. Deze wonden verdwijnen nooit.
De hartverscheurende pijn van deze slachtoffers, die het uitschreeuwen tot in de hemel, werd lang genegeerd, stil gehouden of het zwijgen opgelegd. Maar de schreeuw was krachtiger dan alle maatregelen die haar tot zwijgen wilden brengen en dan beslissingen die een oplossing moesten bieden, maar het in feite nog erger maakten door in medeplichtigheid te vallen. De Heer hoorde die roep en liet ons opnieuw zien aan welke kant Hij staat. Maria’s lied is geen vergissing en blijft door de eeuwen heen zacht echoën. Want de Heer herinnert zich de belofte aan onze voorouders: Hij toont de kracht van zijn arm; slaat trotsen van hart uiteen. Heersers ontneemt Hij hun troon, maar verheft de geringen. Die hongeren overlaadt Hij met gaven, en rijken zendt Hij heen met lege handen. (Lucas 1, 51-53)
Beschaamd beseffen we dat onze levenswijze onze woorden heeft ontkend en blijft ontkennen. Met schaamte en berouw erkennen we als een kerkelijke gemeenschap dat we niet waren waar we moesten zijn, dat we niet tijdig hebben gehandeld en ons bewust waren van de omvang en de ernst van de schade die aan zoveel levens werd toegebracht. We toonden geen zorg voor de kleinen; we lieten ze in de steek.
Ik maak me de woorden van toenmalig kardinaal Ratzinger eigen wanneer hij zich tijdens de kruisweg voor Goede Vrijdag in 2005 identificeerde met de kreet van pijn van zoveel slachtoffers en riep: Hoeveel vuiligheid is er in de Kerk, en zelfs onder hen die als priesters volledig aan [Christus] zouden moeten toebehoren! Hoeveel trots, hoeveel zelfvoldaanheid! Het verraad van Christus door zijn leerlingen, hun onwaardige ontvangst van zijn lichaam en bloed, is stellig het grootste leed dat de Verlosser te verduren heeft; het doorboort zijn hart. We kunnen enkel tot Hem roepen vanuit de diepte van ons hart: Kyrie eleison – Heer, red ons! (Matteüs 8, 25) (negende statie).
De omvang en de ernst van alles wat er is gebeurd, vereist een alomvattende en gecoördineerde aanpak. Hoewel het belangrijk en noodzakelijk is voor elke weg tot bekering om de volle waarheid te erkennen, dit is op zich niet genoeg.
Vandaag worden we als Volk van God uitgedaagd om de pijn van onze broeders en zusters die fysiek en mentaal verwond werden, op ons te nemen.
Waar we in het verleden reageerden met verwaarlozing, moet solidariteit voortaan in de diepste en meest uitdagende zin onze handelwijze zijn in heden en toekomst. En dit in een omgeving waar conflicten, spanningen en alle slachtoffers van elk type misbruik een uitgestoken hand kunnen vinden om hen te beschermen en hen te redden van hun pijn (vergelijk Evangelii Gaudium 228).
Een dergelijke solidariteit vereist dat we op onze beurt alles veroordelen wat de integriteit van een persoon in gevaar brengt. Een solidariteit die ons oproept om alle vormen van corruptie te bestrijden, vooral spirituele corruptie. Dit laatste is een comfortabele en zelfvoldane vorm van blindheid. Alles lijkt dan aanvaardbaar: bedrog, laster, egoïsme en andere subtiele vormen van egocentrisme, want ‘de satan zelf vermomt zich als een engel van het licht’ (2 Korintiërs 11, 14) (Gaudete et Exsultate, 165). De aansporing van Sint-Paulus om te lijden onder hen die lijden, is het beste tegengif tegen al onze pogingen om de woorden van Kaïn te herhalen: Ben ik de hoeder van mijn broer? (Genesis 4,9).
Ik ben me bewust van de moeite en het werk dat in verschillende delen van de wereld wordt gedaan om de nodige manieren te vinden om de veiligheid en bescherming van de integriteit van kinderen en kwetsbare volwassenen te garanderen, en ook van het implementeren van nultolerantie en manieren om mensen die overtredingen begaan of misdaden toedekken, voor hun verantwoordelijkheid te plaatsen.
We hebben getalmd om acties en sancties toe te passen die zo noodzakelijk zijn, maar ik ben er zeker van dat ze zullen helpen om een grotere zorgcultuur te garanderen vanaf nu.
Hand in hand met die inspanningen moeten alle gedoopten zich betrokken voelen bij de kerkelijke en sociale verandering die we zo hard nodig hebben. Deze verandering vraagt om een persoonlijke en gemeenschappelijke bekering die ons de zaken doet zien zoals de Heer ze ziet. Paus Joannes Paulus II zei vaak: Als we echt opnieuw beginnen vanuit de beschouwing van Christus, dan leren we Hem te zien in de gezichten van de mensen met wie Hij wilde geïdentificeerd worden. (Novo Millennio ineunte, 49).
Om de realiteit te zien zoals de Heer doet, om te zijn waar de Heer wil dat we zijn, om een bekering van hart in zijn aanwezigheid te ervaren. Om dit te doen, zullen gebed en boetedoening helpen. Ik nodig het hele trouwe gelovige volk van God uit voor een boetedoening van gebed en vasten, volgens het bevel van de Heer. Dit kan ons geweten wakker schudden en onze solidariteit en toewijding aanwakkeren tot een cultuur van zorg die nooit meer zegt tegen elke vorm van misbruik.
Er bestaat geen bekering van de Kerk zonder de actieve deelname van alle leden van Gods Volk.
Sterker nog, telkens wanneer we probeerden om het Volk van God te vervangen, dood te zwijgen, te negeren of te verengen tot kleine elites, creëerden we gemeenschappen, projecten, theologische benaderingen, spiritualiteiten en structuren zonder wortels, zonder geheugen, zonder gezichten, zonder lichamen en uiteindelijk zonder leven.
Het wordt duidelijk in een bepaalde opvatting van het gezag van de Kerk, die voorkomt in veel gemeenschappen waar seksueel misbruik en machts- en gewetensmisbruik plaatsvonden. Denk aan klerikalisme, een benadering die niet alleen de persoonlijkheid van christenen vernietigt, maar ook afdoet aan de genade van het doopsel, dat de Heilige Geest in het hart van ons volk uitstortte. Of klerikalisme nu door priesters of door leken tot stand komt, het leidt tot een snee in het kerkelijke lichaam die veel van het kwaad dat we vandaag veroordelen, bevordert en in stand houdt. Nee zeggen tegen misbruik, is ook nadrukkelijk nee zeggen tegen alle vormen van klerikalisme.
Het is altijd goed te onthouden dat in de heilsgeschiedenis de Heer één volk heeft gered. Je identiteit is niet volledig als je niet tot een volk behoort. Daarom is niemand alleen gered, als een geïsoleerd individu. Integendeel, God trekt ons naar zich toe, rekening houdend met het complexe weefsel van interpersoonlijke relaties in de menselijke gemeenschap. God wilde het leven en de geschiedenis van een volk binnengaan. (Gaudete et Exsultate, 6).
Daarom kunnen we op dit kwaad, dat zoveel levens verduisterde, alleen maar samen antwoorden door het te beleven als een taak die ons allemaal aangaat, als het Volk van God. Dit besef deel uit te maken van een volk en een gedeelde geschiedenis zal ons in staat stellen om onze zonden en fouten uit het verleden te erkennen met een berouwvolle openheid die toelaat om van binnenuit vernieuwd te worden.
Zonder de actieve deelname van alle leden van de Kerk zijn alle inspanningen om de cultuur van misbruik in onze gemeenschappen te ontwortelen en de noodzakelijke dynamiek voor degelijke en realistische verandering teweeg te brengen, tevergeefs.
De boetvaardige dimensie van vasten en gebed zal ons als Gods volk helpen om voor de Heer te komen staan, en voor onze gewonde broeders en zusters, als zondaars die om vergeving smeken en om de genade van schaamte en bekering. Zo zullen we op ideeën komen voor acties en maatregelen afgestemd op het evangelie.
Want: Telkens als we de moeite doen om terug te keren naar de bron en de originele frisheid van het Evangelie herontdekken, ontstaan nieuwe wegen, openen zich nieuwe mogelijkheden van creativiteit, met verschillende vormen van expressie, welsprekender tekenen en woorden met een nieuwe betekenis voor de wereld van vandaag. (Evangelii Gaudium , 11).
Het is essentieel dat wij, als Kerk, in staat zijn om met verdriet en schaamte de wreedheden te erkennen en te veroordelen, begaan door godgewijde personen, geestelijken, en mensen belast met de missie om te zorgen voor de meest kwetsbaren. Laten we vergeving vragen voor onze eigen zonden en de zonden van anderen. Een besef van zonde helpt ons om de fouten, misdaden en wonden uit het verleden te erkennen en maakt ons in het heden meer open en toegewijd op weg naar hernieuwde bekering.
Zo ook zullen boetedoening en gebed ons helpen om onze ogen en ons hart voor het lijden van andere mensen te openen en om de dorst te weerstaan naar macht en bezit, zo vaak de oorzaak van deze vormen van kwaad. Mogen vasten en bidden onze oren openen voor de verzwegen pijn van kinderen, jongeren en gehandicapten. Een vasten dat ons hongerig en dorstig naar gerechtigheid kan maken en ons ertoe aanzet in de waarheid te staan en alle gerechtelijke maatregelen te ondersteunen die nodig zijn. Een vasten dat ons wakker schudt en ons toegewijd maakt aan de waarheid en de naastenliefde met alle mannen en vrouwen van goede wil, en de samenleving in het algemeen op de strijd tegen alle vormen van machtsmisbruik, seksueel misbruik en het misbruik van het geweten.
Op deze manier kunnen we duidelijk onze roeping laten zien als een teken en instrument van communie met God en van de eenheid van het hele menselijke ras. (Lumen Gentium, 1)
Als één lid lijdt, delen alle ledematen in het lijden, zei Sint-Paulus. Door een houding van gebed en boetedoening, stemmen we ons als individu en als gemeenschap af op deze oproep, zodat we groeien in de gave van mededogen, in rechtvaardigheid, preventie en herstel.
Maria koos ervoor om aan de voet van het kruis van haar Zoon te staan. Zonder aarzeling stond ze vastberaden naast Jezus. Zo had ze haar hele leven gedaan. Als we de verwoesting voelen veroorzaakt door kerkelijke wonden, doen we er goed aan om met Maria meer op het gebed aan te dringen, om des te meer te groeien in liefde en trouw aan de Kerk (Sint-Ignatius van Loyola, Geestelijke Oefeningen 319). Zij, de eerste van de leerlingen, leert ons allen als leerlingen hoe we moeten halt houden bij het lijden van onschuldigen, zonder excuses of lafheid. Naar Maria kijken, is het model ontdekken van een ware volgeling van Christus.
Moge de Heilige Geest ons de genade van bekering schenken en de innerlijke zalving die nodig is om onze wroeging te uiten en onze vaste wil om deze misdaden van mishandeling moedig te bestrijden.
Vaticaanstad, 20 augustus 2018 Franciscus
Woord van welkom.
Fijn dat U weer gekomen bent om Eucharistie te vieren en om samen te luisteren naar Jezus’ woorden in het Johannesevangelie. Het gaat om moeilijke woorden die we eigenlijk alleen in geloof en vertrouwen kunnen verstaan. Bidden wij zingend om Gods ontferming opdat wij geschikt worden om deze viering met een open hart te beleven.
Openingsgebed
Goede God, u nodigt ons uit te delen in de maaltijd van brood en wijn, begin van het eeuwige leven. Geef ons het geloof en vertrouwen dat Jezus ons laat delen in zijn eigen leven en dat Hij leven wil in ons. Dat wij in Hem en door Hem mensen worden ten dienste van elkaar. Door Christus onze Heer.
Gebed over de gaven.
Goede God in brood en wijn gedenken wij hoe Jezus vlees en bloed voor ons wil zijn. Hij heeft uit liefde zijn leven gegeven opdat zijn kracht ons zal doen leven. Maak ons door deze maaltijd geschikt voor het gastmaal van het eeuwige leven. Amen
Slotgebed
Goede God, in brood en wijn hebben wij Jezus uw Zoon ontmoet. Mogen wij door deze ontmoeting met Hem groeien in geloof en vertrouwen dat U ons altijd nabij bent. Maak ons sterk in dienstbaarheid aan elkaar zodat uw Rijk kan groeien op aarde. Door Christus onze Heer.
Overweging
In de afgelopen weken hebben we telkens over ‘brood ‘gesproken. Het brood om je honger te stillen. Het brood als geestelijk voedsel: de wil van God om naar te leven. Het brood van het samen delen om in vrede te leven. Het brood van je aan elkaar toevertrouwen in dienstbaarheid. Het brood van de zelfgave.
We hoorden Jezus ook zeggen: ik bèn het brood van eeuwig leven. Jullie moeten niet alleen vàn mij eten. Jullie moeten mij zelf eten. Hoe meer Jezus zegt: “Ik bèn jullie brood “, des te minder begrijpen zijn toehoorders wat hij hen aanbiedt. Nu moeten wij niet doen alsof wij het wel begrijpen.
Als wij alleen al maar zouden begrijpen dat wij in Jezus ‘geest voor elkaar broodnodig zijn, dan zou onze samenleving heel wat minder ik – gericht, minder egoïstisch en minder individualistisch zijn. Er zijn steeds meer signalen te zien in de samenleving dat individualisme leidt tot spanningen, tot eenzaamheid en zelfs tot zelfdoding. Ook onder jonge mensen.
Jezus maakt het zijn toehoorders en daarmee ook ons, nog moeilijker. Hij zegt: het brood dat ik zal geven is mijn vlees ten bate van het leven van de wereld. Sterker nog: hij nodigt ons uit zijn vlees te eten en zijn bloed te drinken.
Als wij Hem eten en drinken blijft Hij in ons en wij in Hem.
Jezus biedt aan om Hem in ons leven te laten delen; Hij wil deel uit maken van ons leven; Hij wil als vlees en bloed in ons leven. De joodse toehoorders vragen zich af: Hoe kan Hij ons zijn vlees te eten geven?
Laten wij ook hier niet denken dat wij wèl begrijpen wat de joden niet begrepen. Waar denkt u aan als u aan vlees denkt ? Wat weet u van vlees? De slimste mens! Vroeger dacht ik : slager – karbonade – gehakt – pas.
Tegenwoordig denk ik : dierenleed- vegetarisch eten – bio-industrie – af en toe – pas. Zouden de joodse mensen gedacht hebben: Jezus bedoelt dat vlees eten letterlijk! ? Dat lijkt mij niet. Volgens de joodse wet mogen mensen wel vlees eten, maar niet met het bloed er nog in. Bloed is het levensbeginsel.
Wij kunnen andermans leven niet leven. Maar Jezus zegt nu juist: mijn bloed – het levensbeginsel – is echte drank. “Leef mijn leven”, zegt Hij. Daarmee maakt Jezus het nog moeilijker om zijn woorden te verstaan. We zouden kannibalen zijn als we het letterlijk zouden verstaan.
Maar als we het alleen maar geestelijk zouden verstaan, dan doen we Jezus te kort die duidelijk zegt: mijn vlees is ècht voedsel en mijn is bloed èchte drank!
We stoten hier op woorden van Jezus die we nooit ten volle zullen begrijpen. Woorden die tòch een werkelijkheid aanduiden die voor ons betekenis heeft.
Jezus’ woorden – Jezus’ brood – Jezus vlees en bloed schenken ons het eeuwige en waarachtige leven. Dit is het Geheim van het Geloof. Na de consecratie belijden wij : “ Als wij dan eten van dit brood en drinken uit deze beker, verkondigen wij de dood des Heren totdat Hij komt.” In brood en wijn, in vlees en bloed, deelt Jezus’ zijn sterfelijk bestaan uit. Opdat wij daarin delen en geestelijk zullen groeien en leven. Wij leven van zijn dood, van zijn zelfgave in vlees en bloed op het kruis. Jezus die ten dode toe leeft…. en leeft op in ons.
Jezus stierf niet zomaar. Zijn dood was een politieke moord, een uitgelokte executie, een doelbewuste poging om hem uit de weg te ruimen. Jezus’ dood was het antwoord van zijn tegenstanders toen Hij sprak over Gods liefde, over Gods liefde voor mensen die in Hem vlees en bloed is geworden. Dat in deze mens Gods liefde een menselijk gezicht kreeg, weigerden zijn tegenstanders te geloven. Zij vertrouwden zijn woorden en werken niet.
Als u zegt : ik ken de losse woorden allemaal wel, maar ik begrijp de verbanden niet, dan hebt u helemaal gelijk. Het is ook niet te begrijpen dat iemand zichzelf zo helemaal weg geeft – vlees en bloed – dat wij daardoor het leven van hem kunnen leven.
Toch zijn er voorbeelden die ons aan het denken kunnen zetten.
Afgelopen maandag keek ik naar het programma “ Kijken in de ziel”. Het was na “De slimste mens”. Het ging over abortus. Als de medische complicatie zo is dat de moeder moet sterven of het kind, wie moet je dan kiezen?
Vanzelfsprekend de moeder, zeiden sommigen. De oerkatholieke zuster Anima Christi zei het zo: “Je zou van de moeder de heroïsche daad kunnen vragen zelf te sterven en het nieuwe leven een kans te geven”.
Dat klinkt anders dan: de officiële leer van de kerk zegt…..
Hier gaat het om de moed om lief te hebben…. liefde voor het leven.
Op 14 augustus was de gedachtenis van Maximliaan Kolbe. Deze minderbroeder was gevangene van Auschwitz. Zoals iedere morgen was er een appèl. De SS commandant zocht een aan aantal gevangenen uit voor de hongerbunker.
Een man riep uit dat hij zijn twee kinderen toch niet alleen kon laten. Maximilaan stapte uit de rij naar voren en zei: “Ik ben een katholieke priester; ik wil sterven voor die man. Ik ben oud; hij heeft een vrouw en kinderen… ik heb niemand.”
De commandant aanvaardde het aanbod. Op 31 juli 1941 ging de pater met een groep andere mannen de hongerbunker in. Op 14 augustus leefde er nog vier van hen. Een dokter haalde ze er uit en gaf hun een dodelijke injectie. Maximilaan was 47 jaar. Door de gaven van zijn vlees en bloed hebben de vader en twee kinderen het leven.
Aan de grenzen van dood en leven moeten wij niet praten met woorden als: dat mag wel ; dat mag niet ; dat is verboden.
Jezus’ dood aan het kruis had dan wellicht ook niet gemogen.
Maar doordat wij zijn dood in brood en beker gedenken, leeft Hij in ons en leven wij door Hem.In de Eucharistie geeft Jezus ons in brood en wijn ‘ zijn vlees en bloed’ .
Niet letterlijk natuurlijk ,maar ook niet alleen geestelijk. Hij geeft het ons daadwerkelijk. In iedere Eucharistie groeit de liefde van God in ons leven. Wij mogen die uitdragen in de wereld. In ons leven komt aan het licht hoe Gods liefde in ons werkzaam is. Wij zijn geen helden…… maar het kan ons ooit gevraagd worden wel heldhaftig te zijn. Hoe groot is dàn ons vertrouwen dat Jezus ons nabij is, dat Hij in ons leeft?
Pastor: Goede God, in Jezus bent u met ons allen verbonden. Luister naar onze gebeden en verhoor ons.
Lector
Wij bidden voor de christenen die volhouden christen te zijn in landen waar het geloof wordt onderdrukt en vervolgd. Voor hen die als martelaren voor hun geloof sterven. Dat zijn voor ons bron van inspiratie zijn ; dat wij hen niet vergeten.
Laat ons bidden:
Lector
Wij bidden voor de vele landen waarin mensen honger lijden vanwege droogte, misoogsten en oorlogsgeweld. Geef ons hier honger naar gerechtigheid opdat wij van onze overvloed leren delen.
Laat ons bidden.
Lector
Wij bidden voor onze parochiegemeenschap: voor Daniel Staal en Elise Tode die vanmiddag het heilig doopsel zullen ontvangen. Dat zijn opgroeien tot blije christenen. Voor de zieken: thuis, in het ziekenhuis en verpleeghuis. Om beterschap en om overgave aan God wil. Voor de vakantiegangers: om een fijne tijd en om behouden terugkeer. Voor onszelf: dat wij groeien in geloof en liefde.
Laat ons bidden.
Pastor
God vervult ons met het vertrouwen dat U ons nabij bent als wij naar u zoeken. Doe ons uit zien naar uw Rijk en naar het eeuwig leven. Amen.
Woord van welkom
Van harte welkom in deze viering. We hebben dagelijks brood nodig. Brood om van te leven. Maar brood is méér dan alleen het stillen van lichamelijk honger. Brood is ook leven gevend. Vandaag horen we dat Jezus zichzelf noemt: brood des levens, brood van eeuwig leven. Het brood dat Jezus voor ons wil zijn ontvangen we in de Eucharistie. Dit heilige brood vraagt er om om met eerbied en liefde ontvangen te worden.
Willen we als voorbereiding daarop bidden om Gods ontferming over ons.
Openingsgebed
God, Vader in de hemel,
U hebt uw Zoon aan ons gegeven als brood van eeuwig leven.
Versterk en vermeerder ons geloof in zijn aanwezigheid
wanneer wij Zijn Brood met elkaar breken en delen.
Mogen wij Hem ontvangen als voedsel op onze levensweg naar U toe.
Dit bidden wij U door Christus onze Heer.
Gebed over de gaven
God dit brood en deze wijn bieden wij aan.
Mogen zij door uw Geestkracht geheiligd worden
tot Lichaam en Bloed van onze heer Jezus Christus
die in ons midden komt.
Dit bidden wij U door Christus onze Heer.
Slotgebed
God op onze levensweg naar u toe nodigt u ons uit
om in de Eucharistie kracht op te doen tot vol menselijk leven.
Mogen wij door uw Zoon gesterkt leven ten dienste van elkaar en zo uw liefdevolle aanwezigheid in deze wereld zichtbaar maken.
Dit bidden wij U door Christus onze Heer.
Overweging
Een mevrouw vroeg aan haar nieuwe interieurverzorgster – een mooi woord voor werkster – om het dressoir af te stoffen. Met een zwaai van de stofdoek veegde het meisje het beetje stof dat er lag, weg. Maar per ongeluk nam ze ook een fotolijstje mee dat op de grond viel. “ Doe niet zo ruw! Je laat mijn moeder op de grond vallen”, zei de mevrouw. Het meisje keek verbaasd op en zei: “ Gelukkig is het niet kapot. Maar het is toch niet uw moeder? Het is toch maar een plaatje”. “Het is wèl mijn moeder “, zei de mevrouw bozig ,” en daar moet je netjes mee omgaan”. Viel er nu een moeder of alleen maar een fotolijstje?
Soms zie je bij een foto van een overledene bloemen of een kaarsje. Zet je die nu neer bij een plaatje of een bij een persoon?
De vorige zondagen, vandaag en nog twee zondagen verder lezen we uit de zogenaamde broodrede van Johannes. Het begint met het verhaal van de broodvermenigvuldiging. Jezus stilt de lichamelijke honger van de mensen. Maar hij voedt hen geestelijk door zijn onderricht. De wil te doen van de Vader: dat is waardoor mensen leven. God wil dat mensen zich inzetten voor gerechtigheid, voor vrede en liefde.
Daar léven mensen van. De honger naar gerechtigheid is groter en gaat dieper dan de lichamelijke honger. Wij léven echt en waarachtig waar we het leven met elkaar delen. Daarvoor zet Jezus zich in: dat mensen op zo’n manier met elkaar leven dat je zou kunnen zeggen: “ zij zijn brood voor elkaar”.
De betekenis van het woord brood verschuift: brood dat de honger stilt ; brood als de wil van God die ons leven doet; brood van de gerechtigheid; het brood dat mensen voor elkaar zijn wanneer zij elkaars leven delen in liefde en in vrede.
Nu zou je kunnen zeggen: deze beeldspraak is genoeg. We komen ’s zondags in de kerk om het verhaal te horen hoe God met mensen omgaat. Hoe God wil dat mensen met elkaar om gaan. Als teken hiervan breken en delen we brood. Niet om de honger te stillen, maar om te laten weten dat we elkaars leven willen delen.
Eucharistie is samen aan tafel gaan om kracht op te doen voor het dagelijks leven en om in de geest van Jezus goed te zijn voor elkaar. Deze betekenis van brood is voor ons begrijpelijk. Je kunt er als het ware met je verstand bij.
Maar Jezus gaat verder. De beeldspraak van het brood als je inzetten voor een beter leven met elkaar wordt een persoonlijke werkelijkheid. “Ik ben het brood dat leven geeft”, zegt Jezus. De nadruk ligt niet meer op het woord brood, maar op het woord ik. “ Ik – in eigen persoon – ben het brood dat leven geeft. Ik ben brood dat uit de hemel neerdaalt. Ik ben brood van Godswege.” De joodse toehoorders van Jezus begrijpen precies wat Jezus bedoelt. Ze begrijpen dat Jezus zegt: “ de mens leeft niet van brood alleen, maar van ieder woord dat komt uit de mond van God. Mijn woorden en mijn levenswijze zijn brood van uit de hemel. Mijn woorden en mijn levenswijze worden concreet in het brood dat ik voor jullie ben. Dat brood ben ik zelf in eigen persoon.”
De joodse toehoorders zeggen: “We zien alleen maar de zoon van Jozef, een mens als wij. Hoe kunnen wij in Hem zien dat Hij van God afkomstig is?” Jezus antwoord aan de Joden is hetzelfde als aan ons: “ Wie gelooft ziet in Mij het brood van het nieuwe en eeuwige leven. Wie gelooft dat in mijn woorden en in mijn levenswijze God zichtbaar wordt, heeft eeuwige leven.
Wie Mij in geloof wil ontvangen als brood uit de hemel, deelt in het eeuwige leven.” In het brood van de Eucharistie is Jezus in eigen persoon aanwezig.
Terug naar het eerste verhaal: is de foto die het meisje op de grond laat vallen nu de moeder of slechts een plaatje van de moeder? Voor wie lief heeft is het antwoord duidelijk.
Is het brood van de Eucharistie een stukje brood of ontmoeten we in het brood de persoon van Jezus als brood van eeuwig leven? Voor wie gelooft is het antwoord duidelijk. Dit brood is voor wie gelooft een werkelijk teken van Jezus’ aanwezigheid.
Eucharistie is méér dan het brood van Jezus met elkaar delen. Het is een persoonlijke ontmoeting met Jezus. Daarom vraagt het brood van de Eucharistie om zorgvuldige en eerbiedige omgang. Het is niet zomaar brood of een broodje. Het is het brood waarin Jezus persoonlijk aanwezig is. Wij verkondigen het Mysterie van het geloof. Voor het verstand onbegrijpelijk. Voor het geloof een diepe werkelijkheid.
In de eerste lezing over de profeet Elia hoorden we twee maal zeggen: “Sta op en eet.” Gesterkt door dat voedsel – brood en water – kan Elia de reis aan naar de berg Horeb. Daar zal Elia God ontmoeten die hem nieuwe opdrachten geeft.
Elia is gedeprimeerd; ziet het niet meer zitten; weet niet wat voor zin zijn leven nog heeft. “ Sta op en eet”, spreekt de engel. Deze uitnodiging “Sta op en eet” klinkt ook in iedere Eucharistieviering. Voor veel mensen is het leven niet vanzelfsprekend mooi en goed. Iedereen krijgt in zijn leven te maken met verdriet, tegenslag, ziekte, lijden en dood. Ons menselijk bestaan is een gebroken bestaan. Juist dan klinkt de boodschap: “Sta op en eet! Ontmoet in het brood van Jezus zijn persoonlijke aanwezigheid voor jou.” Hij wil jou van Godswege nabij zijn met zijn troost en genezing, met zijn hulp en kracht, met de vernieuwing van jouw leven.
Wie het brood eet dat Jezus is, kan het leven beter aan. Je wordt er een sterker mens van. Bidden wij dat wij groeien in het geloof en dat wij daardoor mensen worden die sterk en krachtig in het leven staan. Amen.
Voorbede
Pastor
Bidden wij tot God onze Vader opdat Hij ons de kracht geeft om te leven in gerechtigheid, liefde en vrede.
Lector
Wij bidden voor onze parochie. Dat wij groeien in het geloof in de Eucharistie en daardoor sterker worden in liefde en toewijding aan elkaar.
S t i l t e Laat ons bidden.
Lector
Wij bidden voor mensen die geconfronteerd worden met ziekte, lijden en dood. Dat zij door de Eucharistie gesterkt worden het leven aan te kunnen. Sterk in hen het geloof dat Jezus ons leven vernieuwt tot eeuwig leven.
S t i l t e Laat ons bidden.
Lector
Wij bidden voor ons zelf. Dat wij op de uitnodiging “Sta op eet” ingaan. Dat wij door deelname aan de Eucharistie onze opdrachten en taken in ons leven met meer zorg en toe wijding kunnen vervullen.
S t i l t e Laat ons bidden.
Pastor
God wij danken U voor uw aanwezigheid in ons midden. Mogen wij daardoor ten volle leven en eens de dood overwinnen om als nieuwe mensen te delen in uw heerlijkheid.
Door Christus onze Heer. Amen.
Welkom in deze viering.
Vorige week hoorden we het verhaal van de wonderbare brooduitdeling. Teken van God zorgzame liefde. Jezus nodigt de menigte uit in Hem te geloven. Als mensen leven in Jezus’ Geest dan geven wij handen en voeten aan Gods liefde. Jezus’ levenswijze is brood van eeuwig leven. Verstaan wij deze woorden en willen in die Geest leven? Bidden wij zingend dat God zich over ons ontfermt.
Openingsgebed
Goede God,
wij zoeken u vaak vanuit onze eigen noden en verlangens. Maar U toont uw zorgzaamheid anders dan wij denken. U schenkt ons in Jezus het brood van het eeuwige leven. Leer ons dit teken verstaan en geef ons de moed te leven in zijn geest. Dan zal het ons nooit aan iets ontbreken. Dit bidden wij U door Christus onze Heer. Amen.
Gebed bij de offerande
Goede God,
Met brood en wijn bieden wij onze inzet aan voor de opbouw van de gemeenschap rond Jezus, uw Zoon. Sterk ons in deze maaltijd met Zijn Geest. Dit bidden wij U door Christus onze Heer. Amen.
Slotgebed
Goede God, in deze viering hebben wij het brood van Jezus ontvangen. Brood van eeuwig leven. Mogen wij van Hem vervuld gaan leven voor elkaar zodat er vrede en eenheid komt in heel onze wereld. Dit bidden wij U door Christus onze Heer. Amen.
Overweging
Manna? Letterlijk : Wat is dat? , vroegen de Israëlieten in de woestijn.
Mozes legde hun uit: “ Dit is het brood dat de Heer u te eten geeft.”
Gods zorgzame liefde is het antwoord op het morren van het joodse volk in de woestijn. Liever waren ze terug gegaan naar de slavernij van Egypt dan de moeilijke tocht te volbrengen naar het beloofde land. Maar ook in de woestijn blijft God zijn volk trouw. God geeft hun het brood uit de hemel…. maar telkens voor één dag. Wij bidden daarom in het Onze Vader : geef ons heden ons dagelijks brood.
Dat wil zeggen: het brood dat voor vandaag genoeg is om onze tocht naar het beloofde land voor te zetten. Vergeet dit nooit: Wij leven van vertrouwen.
De menigte mensen de Jezus zoeken, zoeken eigenlijk niet naar Jezus. Zij zoeken op een makkelijke manier brood te krijgen. Zij zien niet in dat de wonderbare deling een teken is. Een teken van Gods overvloedige liefde. Zij willen alleen maar méér van het zelfde: méér brood. Jezus daagt hen uit: zoek nu niet naar tijdelijk voedsel, maar ga op zoek naar het voedsel van eeuwig leven. Manna? Wat is dat dan? vragen ze.
Jezus antwoord: het voedsel van eeuwig leven is:
Het manna in de woestijn dat Mozes u gaf, is tijdelijk voedsel. Ik wil Brood van eeuwig leven voor jullie zijn.
Nu zouden wij kunnen denken: wat eigenwijs of wat gek dat deze joodse mensen Jezus’ woorden niet begrijpen. Waarom begrijpen ze Jezus niet als Hij zegt:
“Ik ben het brood des levens. Wie tot Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft zal nooit meer dorst krijgen.”
Blijven we nu even stil staan bij de vraag:
gaan wij zelf wel om voluit te leven naar Jezus toe? Maken wij zijn levenswijze tot de onze;
Als ik te midden van de menigte gestaan had, zou ik dan in Hem geloofd hebben?
Jezus daagt ook ons uit: “ voed je met mijn woord, met mijn manier van leven, leef in mijn geest en gezindheid Laat mij jouw brood zijn!”. Dat hij het hemelse brood is, betekent dat zijn woord en zijn manier van leven, het hele weefsel van ons leven doordringen. De vraag aan ons is: is dat zo? Zijn wij zó doordrongen van Zijn Geest dat wij van Hem leven? Als wij echt uit Hem en van Hem leven, wat betekent dat dan concreet? Jezus’ levensstijl is: – zorgzaam zijn voor elkaar
– solidair zijn met hen die te kort komen
– belangeloos dienstbaar zijn aan hen die onze hulp nodig hebben.
Misschien kunt u daarom even stil staan bij vragen als:
voor wie ben ik zorgzaam en wie heeft mijn zorg nodig? Zieken. Ouderen.
Als wij onze inzet voor een mooiere wereld, onze toewijding aan een eerlijke en rechtvaardige samenleving, onze betrokkenheid op mensen in nood in de Eucharistieviering aan God aanbieden, zal Hij ze om vormen tot gaven van eeuwig leven.
Waar mensen in Jezus’ geest brood willen worden voor elkaar, ontstaat er een samenleving die duurzaam is, leefbaar voor ieder mensenkind, kwaliteit van volwaardig menselijk leven heeft.
Niemand leeft voor zichzelf alleen; wij zijn broodnodig voor elkaar. Jezus biedt zich in iedere Eucharistieviering aan als Brood des levens. Als wij ons met Hem voeden worden wij brood van leven voor elkaar. Daar mag u op vertrouwen. Amen.
Pastor
God uw zorgzaamheid gaat uit naar iedere mens. Hoor ons bidden en verhoor ons gebed.
Lector
Wij bidden voor mensen die hongeren en dorsten naar gerechtigheid. Dat zij met open hart en handen het brood ontvangen dat Jezus voor hen wil zijn. Dat zij bereid zijn zichzelf te geven zoals Hij heeft voor gedaan
Stilte Laat ons bidden.
Lector
Wij bidden voor mensen die zich als vrijwilliger inzetten in kerk en samenleving.
Dat zij gesterkt worden door de kracht van Jezus die in iedere mens van goede wil werkzaam is. Dat wij als brood worden voor elkaar.
Stilte Laat ons bidden.
Lector
Wij bidden voor mensen die verlangen in hun leven Gods liefde te ervaren.
Dat zij groeien in de kennis van Jezus die Gods liefde een menselijk gezicht gegeven heeft. Dat wij inzien dat Hij voor ons broodnodig is..
Stilte Laat ons bidden.
Lector
Wij bidden voor onze parochiegemeenschap.
Voor de vakantiegangers. Om een ontspannen tijd en om een behouden terugkeer. Voor de zieken in ons midden. Om goede moed en beterschap. Voor de jarigen: om gezondheid en gelul. Om verhoring van deze gebeden op voorspraak van Titus Brandsma.
Stilte Laat ons bidden.
Pastor
God, u schenkt ons Jezus uw Zoon. Mogen wij Hem ontvangen als Brood dat eeuwig leven geeft en ons gelukkig maakt. Amen.
.
tbposs archief 