Gebeden en overweging van Sacramentsdag door p. Tom Buitendijk

Sacramentsdag 2016

Van harte welkom op deze zondag van Sacramentsdag. Wij worden uitgenodigd  stil te staan bij de betekenis van de Eucharistie. Wij horen straks het verhaal van de broodvermenigvuldiging. Vroeger zeiden we er automatisch  bij: wonderbare broodvermenigvuldiging. We stonden dan stil  bij het wonderlijke van dit verhaal. We kunnen ook luisteren naar de opdracht van Jezus: Geven jullie , mijn leerlingen, de mensen maar te eten. Deel van wat je ontvangen hebt en het zal genoeg zijn.  Geloof daarin.  Waar gedeeld wordt is overvloed. Als wij echt gweloven, waarom hebben we dan zo’n moeite met delen?  

Openingsgebed

Goede God, uw zorgzame liefde strekt zich uit naar iedere mens. In het Sacrament van de Eucharistie breek Jezus voor ons allen het brood. Mogen wij door Hem te gedenken groeien  in de bereidheid ons leven te delen met elkaar. Mogen wij zo uw Aanwezigheid ervaren in deze wereld tot de dag komt waarop U alles zal voltooien.
Dit bidden wij U door Christus onze Heer.  

Gebed over de gaven    

Goede God, verzameld rond uw Tafel willen wij het brood delen dat Jezus ons aanbiedt. Mogen wij wat we van Hem ontvangen, delen met elkaar. Maak ons allen één en schenk ons uw vrede en vreugde. Dit bidden wij U door Christus onze Heer. 

Overweging
De bedelaar deed het tuinhek open en liep naar de voordeur.  Er was geen dakje Boven de voordeur. Hoewel het zachtjes regende werd hij wel flink nat. De deur zwaaide open en een man vroeg: “Wat wilt U van me?  We kennen elkaar toch niet.” De bedelaar zei : “ Ik heb al drie dagen niets gegeten. Het enige wat ik vraag is een boterham”.  “Ga maar in het schuurtje zitten waar de fietsen staan. Daar is een bank. Ik kom er zo aan”, zei de huiseigenaar. Even later kwam hij terug met een stuk brood. De bedelaar zei: “Komt u even naast me zitten.”  De man deed dat. “ Zullen we samen bidden om te danken voor het brood dat ik ontvangen heb”, vroeg de bedelaar. De man keek vreemd op: een biddende bedelaar. “Dat is goed”, zei hij.
De bedelaar begon:”Onze vader …” . Toen het gebed uit was zei  de bedelaar: “Nu zijn we samen broeders! .”   Hij brak het brood in tweëen en gaf het aan de man. Deze week terug en zei: “Dat brood, dat eet ik niet. Het is hartstikke beschimmeld” !
Hoe gaan wij om met mensen die een beroep op ons doen? Wijzen wij hen af of Ontvangen we hen?  En als we hen ontvangen, geven we hen dan ons afval  of geven we hen het broodnodige?  Moeten we bij al wat wij geven, niet de menselijke maat in het oog houden?  Ik kan toch zelf moeilijk tekort komen doordat ik anderen wil helpen. Het zijn best reele vragen.  Maar ze gaan uit van onszelf.  Kan ik het aan? Heb ik zoveel?
In het evangelieverhaal worden de leerlingen geconfronteerd met een een onmogelijke opdracht.  Waar halen ze brood vandaan om vijfduizend mensen te eten te geven ?  Laten ze onderdak gaan zoeken!  De mensen kunnen toch beter voor zichzelf zorgen! We hebben zelf maar vijf broden en twee vissen. Nauwelijks genoeg voor ons zelf  als we straks gaan eten.  “Stuur ze maar weg” , adviseren zij Jezus.

Maar Jezus doet het tegendeel. Hij nodigt ze uit te gaan zitten. In vertrouwen op God  neemt hij de vissen en het brood in handen en bidt.  Bidt Hij nu : God maak dat er meer brood en vis komt?  Of bidt Hij: God, trouwe vader, zorg voor ons. Laat uw zorg voor ons blijken.?  Natuurlijk weten we niet wat Jezus gebeden heeft. Maar wel zien we dat Jezus niet van zich zelf uitgaat.  Hij stelt zich niet de vraag: lukt het mij om te delen?  Hij vertrouwt op God en op Gods zorg voor ons. U ziet dat de houding van de leerlingen en  van Jezus verschillen: De leerlingen zijn bang dat er niet genoeg brood  zal zijn; Jezus vertrouwt erop dat er overvloed zal zijn . De leerlingen willen de Mensen weg sturen; Jezus wil  ze gastvrij ontvangen.  De leerlingen tellen en rekenen wat hun mogelijkheden zijn; Jezus vertrouwt volledig op God en spreekt een zegenbede uit.  God deelt. God deelt door onze handen. “Geven jullie ze maar te eten”, is daarom  zijn opdracht aan de leerlingen. Wie in vertrouwen op God door het leven gaat zal, wonderen verrichten.
Lucas vertelt niet wat Jezus bad, maar wel hòe hij bad.  Jezus bidt op precies dezelfde wijze als bij het laatste avondmaal.  Nemen – bidden – breken – delen. Het gewone brood dat we nodig hebben om de honger te stillen en het brood van het laatste avondmaal horen bij elkaar. Het brood van het laatste avondmaal is zijn lichaam, zijn leven, gegeven voor ons. In het brood van de Eucharistie ontmoeten we Jezus zelf die zich laat grijpen door tegenstanders en die zich laat breken op het kruis. Als een gebroken mens wil hij ons brood zijn. Teken van verbondenheid. Teken van liefde. Teken van Gods zorgzame nabijheid. Teken van Gods aanwezigheid. Dat nu noemen wij Sacrament:  een gewoon stukje  brood dat ter gedachtenis aan Jezus door het gebed  gewijd wordt zodat God er zijn aanwezigheid aan wil hechten. Heilig Brood dat om eerbied vraagt. We buigen en knielen voor Gods aanwezigheid in het teken van het brood. Wanneer wij het brood van de Eucharistie eten  dan ontvangen we kracht en moed om met het dagelijks brood  om te gaan vanuit een andere levenshouding dan de meest voor de hand liggende. “Ik kan pas delen als ik zelf genoeg heb”. Dan leren we langzamerhand zoals Jezus uit te gaan van vertrouwen op God. Wie in vertrouwen op God door het leven gaat zal, wonderen verrichten.  Wanneer wij durven te luisteren naar Jezus woorden: “Geven julie ze maar te eten”  en het ook gaan doen, dan kan de wereld met stukjes en beetjes gaan lijken op de nieuwe samenleving zoals God die voor ogen heeft.  Geen mensen die als  losse indviduen langs elkaar heen leven, maar mensen die zusters en broeders van elkaar zijn omdat ze hetzelfde  brood eten: voor elkaar gebroken en samen gedeeld.
De opdracht : “Geven jullie  ze maar te eten”, is ook vandaag hoogsts actueel.
De aarde brengt voldoende voedsel voort om te voorzien in ieders behoefte, maar niet voor ieders begeerte. Het probleem van honger in de wereld is oplosbaar Wanneer we de moed hebben uit te gaan van de honger lijdende mens. Dat wij dan minder zullen hebben is niet hetzelfde als tekort komen. Als gelovige christenen hoeven we niet bang te zijn. God zorgt. De vele mensen die naar Europa en ook naar Nederland vluchten doen een beroep op ons. Wat ze allereerst zoeken is veiligheid en vrede.  We kunnen hen niet afschepen met beschimmeld brood en afgedragen kleding. Zij zijn onze zussen en broeders. Iedere zondag mogen we ervaren in de Eucharistie dat Jezus zichzelf aan ons geeft als gebroken brood opdat wij in eenheid met Hem en elkaar zullen leven. God deelt. Wij geven het door.  Dat is Jezus’opdracht aan ons.  Zijn wij, mensen, niet broodnodig voor elkaar?

Pastor                       

Goede U nodigt al uw mensen aan uw tafel. Beter dan wij weet u wat goed voor ons is. Verhoor onze gebeden.

Lector          

Wij bidden voor alle hongerigen en dorstigen in deze wereld. Dat wij door de weg van de gerechtigheid te gaan honger, armoede en dorst verdrijven. Leer ons te delen aan de tafel van de wereld die voedsel genoeg heeft voor iedere mens.

S T I L T E Laat ons bidden.

Lector           

Wij bidden voor mensen die het moeilijk hebben in dit leven vanwege ziektes, baanloosheid en tegenslagen. Dat zij in de maaltijd van de Heer kracht krijgen; Dat zij door de band met de gemeenschap gesterkt worden en uitzicht gaan zien.

S T I L T E Laat ons bidden.

 

Lector           

Wij bidden voor vluchtelingen in ons midden die met ons het brood van de vrijheid en de vrede willen eten. Dat wij hun nood zien en verstaan. Geef ons de moed om ruimhartig te zijn.

S T I L T E Laat ons bidden.

 

 

Pastor                       

Goede God, In het Sacrament van Brood en Wijn geeft u ons voedsel op onze weg naar uw Koninkrijk. Laat ons welgemoed de weg gaan die ons thuis brengt bij U.
Amen.

 

Slotgebed

Goede God,  wij danken U voor uw Aanwezigheid in deze vieirIng. Geef ons de kracht om uw opdracht  “Geve jullie ze maar te eten” uit te voeren. Dan zal de wereld uw zorgzaamheid leren kennen en steeds meer gaan lijken op de nieuwe wereld van uw Koninkrijk . Dit bidden wij U door Christus onze Heer.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Overweging van zondag 22 mei door pastor Leon Teubner

We begonnen zojuist de viering zoals altijd: met een openingsgebed dat eindigt met: ‘In de Naam van de Vader, de Zoon en de H.Geest. En we zullen deze viering traditiegetrouw afsluiten met een bede om zegen van de Vader, de Zoon en de H.Geest.
Ons hele bestaan is opgenomen in de Naam van deze drievuldige Naam.  Aan het begin van ons leven werden we erin ondergedompeld. Toen we werden gedoopt klonken die mysterieuze woorden: Ik doop je in de Naam van de Vader, de Zoon en de H.Geest. En aan het eind van het leven zalven wij de oude of zieke mens met olie in diezelfde oeroude geheimvolle Naam van Vader, Zoon en H.Geest.
Vandaag vieren we het feest van de Drie-eenheid. We vieren ons leven dat ondergedompeld wil zijn in Godsnaam, in de Naam van Vader, Zoon en H.Geest. Deze namen willen ons geen inzicht geven in wie of wat God is. Zij willen ons ook niet bekend maken met een theologisch systeem. Zij willen ons invoeren in het Geheim dat God is en blijven zal, totdat wij Hem volkomen zullen ontmoeten van gelaat tot Gelaat. Dat is niet enkel na onze dood, want wij leven altijd al voor zijn Gelaat. Vanaf onze eerste ademhaling tot onze laatste ademt God ieder van ons immers zijn leven in. Die ademtocht van God, die ons tot levende mensen maakt, die bezieling van Hem uit naar ieder van ons toe, die is er elk moment van ons leven. Zijn bewogenheid om ons vraagt om wederkerigheid. Hij wil er zijn in en voor ons, en Hij verlangt vurig dat wij er zijn in en voor Hem, dat wij meer en meer tot leven komen in wederkerigheid met Hem. Die groei in wederkerigheid duurt een heel leven lang. Zij gebeurt niet van de ene dag op de andere, maar vraagt tijden aandacht. Jezus spreekt daarover met zijn leerlingen, vlak voor zijn dood:

Ik heb jullie eigenlijk nog veel te zeggen, maar je kunt het nu nog niet dragen.  

Jezus, het Woord van God, heeft ons nog veel te zeggen. Maar wat hij te zeggen heeft is niet ineens te begrijpen. Het vraagt tijd om Gods woord tot in zijn volheid op te nemen, te overwegen, en te verwerken tot voedsel dat bezieling geeft aan onze woorden en onze daden. Het gaat bij Gods woord zoals het ook met gewoon voedsel gaat. Je met er de tijd voor nemen om het eten en tot je te nemen. Om het goed te kauwen, het rustig te verteren, totdat het volkomen in je is opgenomen, en je de energie geeft om door de dag heen je dingen te doen.
Zo gaat het ook met Gods woord. Het klinkt hier in de kerk op vele manieren: in ons zingen, in de lezingen, in onze gebeden, in de rituelen, in het brood en de wijn, in de stilte. Maar ook daarbuiten klinkt zijn Woord, Heel de schepping spreekt het Woord van God, In ons lichamelijk er-zijn spreekt het, alle dagen van ons leven. Opdat wij het horen en tot ons nemen zo dat we erin veranderen, en wij zijn Woord wórden in vlees en bloed. Deze omvorming begint bij ons lichaam. Want het Woord van God komt tot ons via onze zintuigen. Wij horen, zien, spreken en zingen, smaken, ruiken en betasten voortdurend Gods Woord, zonder dat we dat vaak beseffen. Alles preekt immers van Hem, ook al klinkt er geen stem. Want zijn woorden wil zo bij ons binnenkomen dat zij in ons tot stem worden, dat zij ons persoonlijk aanspreken en raken, opdat wij ons keren tot Hem en in wederkerigheid met Hem gaan leven. Zijn woord kan maar in ons tot stem worden als wij ons bewust worden wat zich in deze viering aan ons voltrekt. Als wij lezen en zingen en bidden komt er niet alleen iets uit ons, maar brengen wij ons datzelfde ook te binnen. Als wij zo meteen de geloofsbelijdenis en het tafelgebed bidden, dan zeggen we voor God en voor elkaar niet alleen ons geloof uit, maar bidden het ook naar binnen – tot in ons hart. Zo is het ook met het lezen en horen van Gods woord. Door telkens de Schrift te lezen en te horen en te overwegen, komt het woord van God stilletjes en ongemerkt bij ons binnen. Het gaat het voorbij de grenzen van ons verstand en onze logica, en bereikt uiteindelijk ons hart. En op het moment dat ons hart gaat voelen en smaken hoe rijk en hoe goed en hoe wijs het woord van God is, op dat moment wordt Gods woord tot stem in ons, tot persoonlijke aanspraak die ons bewegen wil doorwerken wil tot in ons spreken en handelen. Bernardus van Clairvaux preekte in de 12e eeuw: Ook tot mij is het Woord dikwijls gekomen. Vanwaar het in mijn ziel kwam, waarheen het wegging, wanneer het haar verliet, of waarlangs het in- of uitging, dat beken ik ook nu niet te weten
Vraag je nu hoe ik weet dat het Woord aanwezig is?
Zodra het binnentrad, heeft het mijn slapende ziel gewekt, mijn hart bewogen en zacht gemaakt en gewond, want het was hard en van steen en van een slechte gezondheid. Alleen uit de bewogenheid van mijn hart, en uit het wijken van de boze neigingen heb ik zijn aanwezigheid begrepen. Zo gaat het woord ook in ons te werk. Dan ervaren we dat er iets met ons gedaan wordt: we worden weer zacht en ontvankelijk voor elkaar en voor wat is. Als dat gebeurt, kunnen we meebewegen met Gods Geest, en ook proberen het verharde zacht te maken in het hart van wie dan ook, die op onze weg gegeven wordt.
Dan laten we in ons werke die Naam van Vader, Zoon en H.Geest en komt weer dat proces van wederkerigheid op gang, tussen ons en de Drie-ene God en tussen ons en onze naasten.
Wij vieren vandaag het feest van de Drie-eenheid. Een feest dat ons besef en onze liefde wil wekken, voor dat Geheim dat God is en altijd zal blijven.

Dat zijn woord tot stem moge worden in ieder van ons, en dat wij zijn weldadige werking in ons durven toelaten.

Overweging van Pinksteren 2016 door p. Tom Buitendijk

Pinksteren 2016

Vandaag is het de vijftigste dag van het Paasfeest. Het Paasfeest wordt voltooid met de zending van de heilige Geest. De Geest die Jezus van de doden heeft doen opstaan; Dezelfde Geest die ook in ons het nieuwe en eeuwige leven wekt. Met het Pinksterfeest krijgt de aarde – Gods schepping – een nieuw gezicht.
En wij , wij worden nieuwe mensen. Maar dat worden we pas als we ons laten raken door die Geest; als wij de Geest de kans geven in ons werkzaam te zijn, ons van binnenuit te vernieuwen. Het gebeurt nogal eens dat onze eigen geest het beter wil weten dan de Geest Gods… Willen in een ogenblik stilte om Gods ontferming vragen.

Overweging.

Lang geleden kwam ik als pastor op de parochieschool voor catechese lessen. Ik vroeg aan de kinderen van groep 8 of zij wisten wat het Pinksterfeest was. “Ja”, riep Robert blij, “dat is het begin van het camping seizoen”. Heel de klas lag in een deuk.  Maar omdat Robert nu niet zo’n slim en populair jongetje was maar voor de rest verschrikkelijk zijn best deed, zei ik:  “Robert, ik vind dat een heel mooi en origineel antwoord”. De hele klas keek verbaasd. Ze hadden natuurlijk zelf allemaal een ander antwoord.  Vooral de idee  dat Robert iets goeds kon zeggen, was hun vreemd. “Kijk”, zei ik, “naar de camping gaan betekent dat je  gewone leven even loslaat.  Je gaat naar een prachtige paradijselijke omgeving om te herademen. Je even een nieuwe mens te voelen.   Naar de camping gaan is een vorm  van recreatie. Re-crea- tie betekent her – schepping,  vernieuwing. In een heel oud kerklied zingen :  Kom Heilige Geest, herschep deze wereld. Gij geeft de aarde een nieuw gezicht”.  Pinksteren is een recreatie feest.  Van alle kinderen was Robert het meest verbaasd over deze mooie uitleg.  Het is overigens niet de bedoeling dat u  volgend jaar naar de camping gaat in plaats van naar de kerk. Pinksteren is inderdaad het feest van de herschepping. De Geest van God komt over de apostelen en de apostelen worden ineens andere – herschapen –  mensen.  Van mensen die uit vrees voor de joodse leiders als een bang hoopje bijeen zitten , worden zij tot mensen die de ramen en deuren open zetten. Luidop  verkondigen zij dat Jezus de Heer is; dat wie in Jezus gelooft welkom is in de nieuwe gemeenschap; dat in die gemeenschap  niet het recht van de sterkste geldt maar het nieuwe gebod van de liefde.  En deze boodschap, zegt Lucas vervolgens, klinkt in alle talen. Hij somt 17 volkeren op.  In Bijbelse taal: zeven maal tien = zeventig . Zoveel volkeren als er op aarde zijn.  Lucas wil zeggen: de Geest  zendt de apostelen uit , wereldwijd naar alle volkeren, naar heel de wereld. Heel de wereld en iedere mens in deze wereld moet kennis maken  met de boodschap van Jezus.  Met het verhaal dat Gods   uitgaat naar iedere mens. Van meet af aan is de kerk universeel gericht.  Het geloof in Jezus als Heer , het geloof in God als de barmhartige Vader, het geloof in de vernieuwende kracht van de  iefde, maakt het christendom tot een  godsdienst die verspreid wil worden. Tot een missionaire godsdienst van mensen die gedreven worden het verhaal van Jezus te vertellen. En wat belangrijker is:  voor te leven. Onze missionarissen hebben dat namens ons gedaan. Zij hebben in  veel landen evangelie met woord en daad verkondigd.  Deze nu ouder geworden missionarissen verdienen ons respect en onze steun voor een goede oude dag.  Een paar jaar geleden was het kerkelijke mode om te spreken over de missionaire kerk. “De kerk moet missionair zijn’, schreven de heren bisschoppen. Als je dan  vroeg : “maak het eens concreet”,  dan werd het weer even stil.  De missionaire ideeën moeten nog worden uitgewerkt.  Maar het is niet hetzelfde als missionaris zijn.  Het missionaire moet hier onder ons ebeuren om het kerkelijke leven weer aantrekkelijk te maken . Aantrekkelijk voor jonge mensen, voor gezinnen met kinderen, voor  mensen die leven in de marge van de maatschappij.  “Monseigneur, we doen in het basispastoraat niets anders”, zeggen pastores dan.
Maar het eigene van het Pinksterfeest is juist dat je  naar buiten gezonden wordt; buiten je eigen kring. Het gaat niet om het oppoetsen van je eigen kerk. Het gaat erom om  van je geloof  te  etuigen in een wereld en samenleving die van God niet weten wil. Het gaat om de omvorming van een geestloze wereld waarin alleen nog maar geteld en gerekend kan worden,  tot een wereld waarin  ensen elkaar als mens willen ontmoeten. Voor elkaar daden van  belangeloze liefde over hebben. De transformatie van een geestloze wereld naar een wereld waarin Gods goede Geest heerst.  De kerk is een soort transformatie huis. De Geestkracht die u hier op doet moet in de samenleving worden in gebracht. Het is een van de  moeilijkste opgaven voor ons als gelovigen om naar buiten te treden, de wereld in te gaan en te zeggen: “Lieve mensen, geef Gods Geest  een kans om uw leven te vernieuwen. Kom los van de gedachte dat uw eigen “Ik “ het belangrijkste is; kom los van de gedachte dat u alles meer en beter moet hebben dan anderen;  laat de idee nu varen  dat deze westerse wereld  waarin wij leven de best mogelijke van alle werelden is. Geloof er in dat iedere mens in welke cultuur, in welke godsdienst, in welke samenleving  gevoelig is voor de  universele taal van de liefde. Probeer die liefde in praktijk te brengen en God zal met u zijn.” Precies dat is wat het Pinksteren beoogt: de wereld ervan overtuigen dat alleen de liefde tot God en de naaste de wereld van de ondergang kan redden. Gisteren heeft Gerard de Korte  als 17 e bisschop van ’s Hertogen Bosch zijn eerste grote preek in de kathedraal gehouden. Hij ziet het als zijn opgave:
–   de mensen dichterbij Christus te brengen ;
–   verdeeldheid te overwinnen door te streven naar eenheid ;
–   ons op te roepen onze verantwoordelijkheid als gedoopten in kerk en samenleving waar te maken.
Eergisteren was er ter nagedachtenis aan bisschop Jan Bluyssen een bijeenkomst met als thema: de werkzaamheid van de  Heilige Geest. Hij ziet de Heilige Geest werkzaam zijn overal waar mensen voor elkaar teken en  instrument zijn van Gods liefde. Daardoor werden wij herinnerd aan bisschop Bekkers die vrijmoedig woorden  van bevrijding sprak.  Het is vijftig jaar geleden dat hij zijn televisietoespraakjes hield. Velen van u weten dat nog. De Heilige Geest bevrijdt ons uit angst en benauwdheid en wekt in ons de liefde. De Heilige Geest geeft ons ook de kracht en de moed om die liefde uit te dragen. Ik wens u een  vrolijke en een zalig Pinksterfeest.

Pastor: Goede God, moge de Heilige Geest die in ons woont              ons helpen christen te zijn in de wereld van vandaag.

Lector:

Wij bidden dat het Pinkstervuur brandt in de harten van alle gelovigen, wereldwijd. Dat de taal van de liefde overal verstaan wordt en zo het kwaad overwint. Dat de Heilige Geest ons open maakt voor iedere mens.

S T I L T E  Laat ons bidden.

 

Lector

Wij bidden voor het bisdom ’s Hertogenbosch. Wij danken U voor de beminnelijke bisschop Anton Hurkmans die afscheid genomen heeft. Wij vragen u om kracht en om goede moed voor Gerard de Korte om het bisdom in liefde en geloof te leiden.

S T I L T E  Laat ons bidden.

 

Lector

Wij bidden voor de missionarissen die na een tijd van harde arbeid terugkeren. Sommigen om krachten op te doen voor een nieuwe periode; anderen om hier te blijven. Mogen ons gebed en onze financiële steun hen behulpzaam zijn

S T I L T E  Laat ons bidden.

 

Lector

Wij bidden voor onze parochiegemeenschap. Voor Rens van Uden die het H. Doopsel zal  ontvangen. Dat hij een vrolijke en opgewekte christen wordt. Voor de jongeren die deze weken eindexamen doen. Om een geest van kalmte en inzicht. Voor de jarigen in ons midden. In het bijzonder onze kosteres Toos. Om een gezegend nieuw levensjaar. Voor onze zieken, in het bijzonder pater Tjeu Timmermans. Om een geest van geduld en goede moed, om overgave aan Gods wil Dat onze aandacht genezend zal zijn.

Voor onze persoonlijke intenties

Langere S T I L T E  Laat ons bidden.

 

Pastor

Vader in de hemel, door de inwoning van de Heiige Geest mogen wij ons uw kinderen weten.  Verhoor onze gebeden op voorspraak van Titus Brandsma door Christus onze Heer.

 

 

Overweging van zondag 8 mei door p. Tom Buitendijk

Zevende zondag van Pasen

Inleiding

U  allen van harte welkom in deze viering. Deze zondag valt tussen Hemelvaart en Pinksteren in. Jezus de Heer is in de hemel en de Helper, de Heilige Geest, komt met Pinksteren.  Het is een zondag om elkaar aan te kijken en ons af te vragen:  Wat betekent het voor ons om leerling van Jezus te zijn?  Willen we stil worden in  ons zelf.

Overweging

De evangelie lezing is een stukje uit het zogenaamde Hogepriesterlijk gebed van Jezus.  In dat gebed bidt Jezus voor zijn leerlingen.  Wat Johannes heeft opgeschreven, is zijn herinnering aan het bidden van Jezus.  Johannes legt Jezus dit gebed in de mond. Hij geeft daarmee weer waar het Jezus ten diepste om ging;  waarvoor Jezus leefde en waar Hij voor bereid was te sterven. Het gaat Jezus om de éénheid tussen de leerlingen van Jezus. Aan die eenheid van Jezus’ leerlingen kan de wereld zien wat God bedoeld heeft met de wereld toen Hij haar schiep. De wereld bij Johannes is de wereld zoals wij die bedoelen als we zeggen:  in wat voor wereld leven wij?  Of: het is in de wereld een grote  puinhoop! Of: waar moet het naar toe met deze wereld? Wij  kunnen de grote  problemen niet aanpakken. De oorlogen, de milieurampen, de onvrede onder de mensen. Of: de wereld gaat aan verdeeldheid ten onder. De groeiende tweedeling in de samenleving hier ; de kloven tussen Oost en West en tussen Noord en Zuid. Wijn wonen in Nederland in een van de rustigste en  gelukkigste landen van de wereld en toch zijn velen bang den beangstigd  dat het met de  wereld slecht afloopt.
In deze wereld – en daar bidt Jezus om –  zullen  er mensen zijn  die in onderlinge eenheid leven: die een van hart, een van geest en een van daadkracht willen zijn. Die onderlinge eenheid waar Jezus om bidt,  vindt zijn bron in de eenheid van Jezus en de Vader.  Zoals Jezus en de Vader één zijn zó zijn wij mensen  met elkaar verbonden. In die  eenheid van Jezus en Vader worden wij opgenomen. Wie gelooft in Jezus, in verbondenheid met Hem leeft, mag zich kind van God weten. Gods kinderen leven in eenheid met de Vader, als zussen en  broers van Jezus, en  in eenheid met elkaar.
In het gebed van Jezus horen we ook dat de Vader Hem gezonden heeft om ons tot die eenheid op te roepen en om die eenheid gestalte te geven.  Jezus is gezonden om die eenheid  te verspreiden in de wereld, om steeds meer wereld in verbondenheid met God te brengen.
De wereld in al zijn gebrekkigheid en geschondenheid kan door de eenheid van mensen steeds meer wereld van God, steeds meer wereld zoals God  die in  gedachten had toen hij de wereld grondvestte. Die zending  van Jezus om de verdeelde wereld tot wereld van God te maken wordt  de zending van ieder die in Jezus gelooft. Het is ook onze zending.  Jezus bidt dat gebed om eenheid onder de leerlingen vlak voor zijn dood.
Jezus beseft dat zijn boodschap van liefde, vrede en eenheid onder de mensen tegenstand oproept. Dat God ruimte biedt en  toegankelijk is voor iedere mens van goede wil, daar hebben zijn tegenstanders – de joodse leiders – het moeilijk mee. In hun visie is God er alleen voor joodse mensen die trouw de Wet onderhouden. Saulus  wiens naam we hoorden in de eerste lezing is er een van.  Jezus is ter dood gebracht om zijn geloof in Gods ruimhartige liefde.  God heeft Jezus in het gelijk gesteld en hem doen opstaan uit de dood.  Rond de verrezen Heer ontstaat de beweging van mensen die in Jezus boodschap geloven.  Waar mensen in onderlinge eenheid leven,  kunnen zij de verdeelde wereld omvormen tot een wereld  van liefde, saamhorigheid en vriendschap. De diaken Stefanus getuigde ervan. In zijn ruzie met Joodse leiders zei Hij : “ Ik zie Jezus staan aan Gods rechterhand. God is het met Jezus eens. Hij is een God van liefde voor alle mensen”.   Stefanus is ter dood gebracht om  zijn geloof en om zijn verkondiging van Gods ruimhartige liefde.  Saulus keek toe en werd geraakt.
Wij , mensen van de kerk, zijn geroepen om in onderlinge eenheid te leven. Dat lukt ons lang niet altijd.  Ook binnen de kerk is er veel wereldse verdeeldheid. Een verdeelde kerk kan haar zending in de  wereld niet goed uit oefenen.  Deze zending is: door in eenheid te leven de verdeelde wereld om te vormen tot een wereld waarin Gods liefde woont.
Maar ook al is onze onderlinge  eensgezindheid soms gebrekkig, toch kunnen we  als kerk niet ophouden Gods ruimhartige liefde te erkondigen. Daarbij zullen wij zoals Jezus, zoals Stefanus, zoals de kerk van de martelaren tegenstand ondervinden.
De populaire rapper Ali B. opende het Bevrijdingsconcert met de inspirerende woorden: “ Deze avond is niet geslaagd omdat u de muziek mooi vond!  Deze avond is niet geslaagd vanwege het mooie weer!  Deze avond is pas geslaagd als u vrijheid doorgeeft. De vrijheid die wij vieren is er voor alle mensen ! ”
Wie vandaag Gods ruimhartige liefde verkondigd en oproept tot vrijheid voor allen, wordt uitgedaagd deze mooie woorden in daden om te zetten.  Wie daaraan begint roept als vanzelf  tegenstanders op.  Om tegenstand te verduren is juist die onderlinge eenheid belangrijk. Jezus gebed van toen heeft ook zijn kracht voor vandaag.
Wie zich als vrijwilliger inzet voor een gastvrije samenleving  voor vluchtelingen krijgt te maken boze mensen. Wie oproept om te stoppen met meedoen aan de oorlog in Syrië wordt voor naïef versleten. Wie pleit voor de economie van het genoeg en voor meer ontwikkelingshulp, wordt voor gek verklaard. Wie gelooft in een wereld zoals God die bedoeld heeft, wordt uitgelachen.
Als christenen zijn we een minderheid in dit land.  Maar onze oproep tot onderlinge eenheid mag niet verstommen. Onze God is er toch voor alle mensen.

Voorbede 

Pastor

Verbonden met Jezus onze Heer bidden wij Vader om verhoring van onze gebeden.  

Lector

In deze week voor Pinksteren bidden we om de komst van de heilige Geest. Dat zijn levenskracht ons vervult. Dat wij groeien in eenheid en onderlinge verbondenheid. Mogen allen die in Christus met elkaar verbonden, Zijn liefde uitdragen in deze wereld.

S T I L T E  Laat ons bidden.

 

Lector

In deze week voor Pinksteren bidden we om een Geest van vrede en gerechtigheid in deze wereld vol oorlog en schending van mensen. Dat wij ieder mens wie zij ook is,  eerbiedigen; Dat wij iedereen een veilig huis , voldoende voedsel en goede medische verzorging gunnen. Mogen wij als christenen vóórleven hoe goed leven in onderlinge eenheid kan zijn.

S T I L T E  Laat ons bidden.

 

Lector

Op deze Moederdag willen wij U, God, danken voor de moederlijke zorgzaamheid die u ons schenkt. Moge uw Geest van zorgzame liefde onze verkilde samenleving verwarmen. Op voorspraak van Moeder Maria bidden wij U voor alle  moeders die door toewijding aan het gezin en door hun opvoeding de wereld mooier kleuren. Zegen onze moeders en maak ons hart dankbaar voor  alles wat zij voor ons doen.

S T I L T E  Laat ons bidden.

 

Lector

Wij bidden voor onze parochiegemeenschap. Om spoedig herstel voor de zieken in ons midden. Om geluk en gezondheid voor de jarigen in ons midden. Om goede moed voor hen die tegenslag en verdriet ervaren. Moge onze aandacht voor mensen genezend zijn.

S T I L T E  Laat ons bidden.

 

Pastor

God, schenk ons de eenheid waarvoor Jezus gebeden heeft. Dan zal de wereld erkennen dat U de bron van leven bent.
Door Christus onze Heer

 

Gebeden en overweging van Hemelvaart 2016 door p. Tom Buitendijk

Van harte welkom  in deze viering.

Wij gedenken vandaag dat de Verrezen Christus voorgoed bij de Vader is.  Hij is opgenomen in Gods heerlijkheid. Vanaf nu is de verkondiging van Blijde Boodschap onze taak. Wij moeten de handen uit de mouwen steken om het Rijk van God gestalte te  geven. Met naar de hemel staren met de handen in je zakken kom je er niet.  Hoewel de Heer ons verlaat, Hij laat ons niet alleen. Vanuit de hemel wenkt Hij ons naar Hem toe. Dat zien we pas als we werken aan een stukje hemel op aarde. Willen we bidden om Gods ontferming.  

Overweging

Er zijn tot nu toe twee Nederlanders de ruimte in geweest. Wubbo Ockels en André Kuipers. Voor beiden geldt: nu zij de aarde vanuit het heelal gezien hebben, zetten zijn zich met meer enthousiasme en grotere overtuigingskracht voor het behoud van de planeet aarde.  In het heelal is de aarde maar een verduveld klein planeetje. Maar …..er is geen tweede van. De aarde is aan de mensen gegeven om er in vrede en vreugde te wonen, om het er met elkaar goed te hebben, om ons menselijk leven tot bloei te laten komen. De aarde is ons toevertrouwd om er een stukje hemel van te maken. En de hemel zelf dan? Zijn wij niet bestemd voor de hemel? Is de wereld van God niet onze eindbestemming? Leven na de dood. Beloning voor het goede. Herstel van ons geschonden mens-zijn. Volkomen nieuwheid van menselijk bestaan. Dat is allemaal waar. Maar we mogen de hemel nooit los zien van de aarde. In het Onze Vader bidden wij: uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel. Wie in de hemel gelooft zal daarom des te meer zorg hebben voor de aarde die de enige woonplaats van mensen is. Wie de aarde schendt beschadigt de  mensheid.
André Kuipers vertelt op zijn nuchtere en ontspannen wijze: Ik ben in de ruimte geweest. 400 kilometer boven het bolletje aarde. Kinderen vragen wel eens: “U bent in de hemel geweest. Hebt u mijn  opa gezien? Mijn moeder zegt dat papa een sterretje is. Hebt u hem zien zitten?”“Maar de ruimte is niet de hemel! Ik ben niet in de hemel geweest. Heelal en aarde worden veel te veel uit elkaar getrokken. Het heelal is een deel van onze leefwereld geworden”, zegt André. “Mensen vragen mij hoe het heelal er uit ziet: Dan zegt ik: “kijk ’s nachts eens naar boven in plaats van op je telefoon!” “We zijn allemaal astronauten op het ruimteschip aarde. Inderdaad, we  kunnen vanuit Oss rechtstreeks het heelal in kijken. De ruimte is de hemel niet. De ruimte – het heelal – is ook niet de aarde zelf, maar is wel deel van ons menselijk bestaan. Vanuit de ruimte kijken we naar  de aarde en zien haar schoonheid, haar levenskracht en haar leefruimte voor mens, dier en plant.  We zien ook de geweldige natuurkrachten die gewelddadig zijn. Stormen.  Vulkaanuitbarstingen. Tsunami’s. De aarde is niet het hemels paradijs  De aarde is een planeet zoals er geen ander is. Alle andere planeten hebben geen leef mogelijkheden voor de mens. De aarde is aan de mensen gegeven om er een leefbare en bewoonbare wereld  te maken voor iedere medemens. Voor iedereen een stukje hemel op aarde.  Maar wat betekent ‘hemel’ dan in het woord Hemelvaart? Jezus de Verrezen Heer, is ten hemel opgestegen. U zult begrijpen dat met ‘hemel ‘ niet de ruimte 400 kilometer boven de aarde  bedoeld wordt. De hemel is ook niet het heelal. Voor Jezus en zijn tijdgenoten was de hemel de hemelkoepel. De donkerte van de hemel en de vele sterren die er te zien waren, roepen zeker  religieuze gevoelens op.
Het schouwen van het heelal kan ons bij God brengen. Het religieuze kunnen we nu nog ervaren als we vanuit een donkere plek naar boven kijken. Terwijl wij wéten dat het anders is. De aarde is een rond bolletje aan de rand van een enorm sterrenstelsel en heeft geen koepel over het aardoppervlak.
Wat is dan hemel? De hemel kun je het beste beschrijven als de ruimte van God die nergens anders is dan waar God is. De hemel is  geen apart plaats die los staat van de aarde waar de mensen wonen. En ook niet los van God die ons de aarde heeft toevertrouwd. Misschien kun je het ook zo zeggen: de hemel is de aarde waar zó  geleefd en zó geliefd wordt dat God en mens zich er thuis voelen.
Zó leven dat God en mens verbonden zijn betekent allereerst in iedere mens beeld van God zien. God is te zien in de vluchteling, in  een hongerig kind, in een soldaat die bang is, in een moeder die wanhopig naar eten zoek, in de oude man die wacht op zijn dood. God is ook te zien in de hulpverlener, de mantelzorger, de  milieuactivist, de vredebrenger, de jongere die wereldverbeteraar wil zijn. God is ook te vinden in mijn diepere zelf, in mijn groei naar echt mens zijn, in mijn verlangen kind naar Gods hart te zijn. Waar  mensen voorzichtig en liefdevol met het kwetsbare mens-zijn omgaan, daar is God.
Zó lieven en beminnen dat wij van binnenuit het leven van anderen bevorderen, dat wij in liefde elkaars herder en hoeder zijn, dat wij dienstbaar mee werken aan het goede leven voor andere mensen, at wij oprecht elkaar het goede gunnen, dat is Gods nabijheid gestalte geven in deze wereld.  God is er als wij van de aarde een stukje hemel maken.
Maar wat betekent dan de Hemelvaart van de Heer?
Misschien kun je dit het beste zo zeggen: Jezus heeft door zijn leven, zijn sterven en verrijzen de weg naar God volledig afgelegd. God heeft Hem een nieuw bestaan gegeven. God heeft hem tot hemels mens gemaakt. Hij leeft in Gods Tegenwoordigheid.
Jezus is ons op weg naar God voorgegaan en vanuit die wereld van God wenkt Hij ons. Leef in mijn Geest, leef in mijn gezindheid. Dan zal God ook jullie bestaan vernieuwen, dan zullen jullie eens met mij in de hemel – in Gods Tegenwoordigheid – zijn. Hemelvaart is een feest van Belofte. Wie als Kind van God leeft zal eens ten hemel worden opgenomen, zal eens een plaats krijgen in de oneindige ruimte van God. Amen.

Pastor

Richten wij ons oog om hoog en bidden wij om Gods zegenende nabijheid.

Lector
Geef, God, dat wij durven kijken naar alle plekken ter wereld waar uw afwezigheid het meest gevoeld wordt. De plekken van ongeluk en rampen, van ziekte en dood, van armoede en slavernij. Mogen wij daar tekens stellen van liefde en mensen oprichten tot waarachtig leven.

S T I L T E Laat ons bidden.

Lector

Geef, God, dat wij durven vertrouwen op uw aanwezigheid die wij niet zien. Dat wij juist dan in uw Geest leven; Dat wij juist dan van uw Boodschap verhalen. Dat wij juist dan ons inzetten voor de nieuwe samenleving die u begonnen bent. Help ons gevoelig te worden voor uw zegenende handen over ons. Help ons stukjes hemel op deze aarde te zien.

S T I L T E Laat ons bidden.

Lector

Op deze Bevrijdingsdag vragen wij u om zegen over al die mensen die zich hebben ingezet voor de vrijheid van ons land. Mogen wij omwille van hen onze vrijheid goed gebruiken tot opbouw van een wereld zonder knechting en uitbuiting.

S T I L T E Laat ons bidden

Lector

Geef, God, moed en sterkte aan de zieken in onze parochie. In het bijzonder aan hen die een operatie ondergaan. Sta de eenzamen en bedroefden bij met uw troost. Sterk hen die door tegenslag of baanloosheid worden getroffen.

S T I L T E Laat ons bidden.

Pastor

Wees ons nabij vanuit uw hemel met uw zegen en uw kracht. Moge uw hemel hier reeds op aarde beginnen.
Door Christus onze Heer. Amen.

 

Overweging en gebeden van zondag 1-5-2016 door p. Tom Buitendijk.

Welkom in deze viering.

Komende Donderdag vieren we het feest van de Hemelvaart van de Heer. Het lijkt wel of Jezus ons zelf hierop voorbereidt. Hij belooft ons een Helper, de Heiige Geest. Hij schenkt ons Zijn Vrede. Een vrede die niet van deze wereld is. Jezus geeft aan dat Hij ons verlaten zal, maar tegelijk blijft Hij ons ons aanwezig. Als wij zijn gebod van de liefde onderhouden is Hij in ons midden. Wij beseffen dat vaak onvoldoende.
Bidden we daarom om ontferming.

Openingsgebed.

Heer onze God, U hebt ons samengeroepen om de boodschap van Jezus hier te horen, samen  te beleven en straks uit te dragen. Moge de vredeswens van Jezus onze harten vervullen en onze daden bezielen. Zend ons uw Heilige Geest die ons helpen zal de wegen naar vrede en bevrijding te vinden.
Door Christus onze Heer. Amen.

 

Gebed over de gaven

Goede God, verzameld aan uw tafel vormen wij een gemeenschap. Mogen wij open zijn voor iedere mens die oprecht naar vrede zoekt. Moge het brood dat wij in uw Naam zullen breken en eten,  onze verbondenheid met u en onze band met elkaar versterken. Door Christus onze Heer.

 

Slotgebed

Goede God, Wij hebben dankbaar de gedachtenis gevierd  dat Jezus gestorven en verrezen is om ons te bevrijden van de macht van het kwaad. Zo is Hij onze weg naar vrede en vrijheid geworden. Mogen wij als mensen van de kerk leven in deze vrede en ons inzetten voor mensen die  nog in onvrijheid leven. Maak ons tot uw vredebrengers in de samenleving van vandaag.
Door Christus onze Heer. Amen.

Overweging

De eerste dagen van mei zijn altijd gevoelige dagen in ons land. 4 mei is er Dodenherdenking ; 5 mei vieren we Bevrijdingsdag.  De ouderen onder ons weten nog van het begin van de oorlog. Van het bombardement op Rotterdam. Van de beschietingen aan de Maas. De oorlog duurde voor ons land vijf  bittere jaren. We kijken al even lang – ook vijf jaar – naar beelden uit Syrië, waar gedurende vijf jaar ontzettend veel precisiebombardementen zijn uitgevoerd. Zelfs op ziekenhuizen. De laatste kinderarts in Aleppo is afgelopen vrijdag om gekomen. Geldt de gevoeligheid van de eerste dagen in mei alleen onszelf ? Is de vreugde van Bevrijdingsdag alleen voor ons bestemd? Ik bedoel dit: zijn we echt wel eens oprecht verdrietig en tot in onze ziel geraakt om het oorlogsleed dat zovelen in deze wereld treft? “Het leed der mensen laat mij vaak niet slapen”, zei een dichter. Slapen wij rustig door of is er toch iets in ons dat ons wakker houdt?
Onze vrijheid die we nu al zeventig jaar mogen beleven, verplicht die ons niet om naar wegen van bevrijding te zoeken? De vrede die nu zeventig jaar onafgebroken duurt, verplicht die ons niet wegen naar vrede voor mensen in oorlogslanden te zoeken? Jezus spreekt de merkwaardige maar hoopvolle woorden: “Vrede laat ik u na. Mijn vrede geef ik u.  Niet zoals de wereld hem geeft, geef ik hem u.” De vredesbesprekingen in de wereld hebben altijd een winnaar. Waar een winnaar is , is ook een verliezer. Waar een verliezer is,  ontstaat er nieuwe onvrede. Kort na de Tweede Wereldoorlog waren er enkele grote figuren die Europees dachten. Onder hen Schumacher en  Adenauer : overtuigde christenen. Hun visie was: Wij moeten onze winst kansen niet uitbuiten; wij moeten de verliezende partij betrekken bij de opbouw van Europa. De Europese gedachten en de Europese idealen hebben deze zeventigjarige vrede geschonken. De mannen van het eerste uur van Europa begrepen iets van Jezus ‘woord: Vrede niet zoals de wereld die geeft. Maar: vrede zoals God die beloofd heeft. Niet vrede voor mijn  land, mijn groept, mijn eigen  ik. Maar vrede voor mij, mijn naaste, mijn vijand. Vrede voor mijn land, jouw land, onze wereld.
De vrede van de wereld gaat uit van mijn groeps – partij belang.  Deze vrede is op zijn best defensief.  Ons land heeft een  ministerie van defensie. Nederland doet mee aan een flink aantal  redeoperaties.  Helaas ontkomen we er ook niet aan oorlogshandelingen te plegen. De vrede van Jezus gaat uit van de erkenning dat de vijand een mèns is zoals wij en vanuit het vertrouwen dat ook de ander naar vrede streeft. Zelfs als we daarin  worden teleurgesteld , zullen we de wil tot vrede niet mogen opgeven.
In populaire kranten en omroepen is het gebruikelijk om woorden als God – godsdienst – religie  in een adem te noemen met oorlog – onderdrukking – geweld.   Moskeeën, synagogen en kerken worden bij voorbaat verdacht gemaakt. Als iemand gelovig wil zijn, dan toch maar alleen  in zijn privé bestaan.  Een godsdienstvrije samenleving lijkt hun ideaal.   Wat we zien is dit: een samenleving die van God losraakt , raakt ook los morele van waarden.   In de neoliberale samenleving staat niet meer de mens centraal, maar de economie.  De prachtige bankgebouwen van nu zijn de kathedralen van de maatschappij zonder God.   Als een mens niet meer nuttig is , is hij niet van waarde.
In onze dagen zou het woord van Jezus met méér kracht verkondigd moeten worden: “Mijn vrede geef ik U. Niet zoals de wereld die geeft. Ik geef u de vrede die van God uit gaat.” De verkondiging van deze vredesboodschap is aan de kerk toevertrouwd: aan u , aan mij aan de geloofsgemeenschap. We hoorden in de eerste lezing dat de kerk deze vrede zelf heeft moeten leren. In de oudste kerk was er namelijk een enorme ruzie ontstaan.  Deze ruzie ging hierom: is de beweging die Jezus op gang brengt alleen maar bestemd voor de joodse gelovigen?   Moeten geïnteresseerde niet-joden – heidenen dus – eerst jood worden om daarna pas christen te worden?  Of, dat is de andere kant: kunnen niet-joden rechtstreeks mee gaan doen met de beweging van Jezus en toetreden tot de gemeenschap?  Dat conflict is zeer hoog opgelopen.  In Jezus’ Geest heeft de oudste kerk besloten open te zijn voor alle mensen. De boodschap van Jezus is toch  gericht op het geluk en welzijn van heel de wereld!  Deze openheid van de kerk kent geen grenzen tussen groepen en volken. Ieder die wil belijden  dat de weg van Jezus de weg naar God is , is welkom in de kerk. Iedere mens van goede wil die oprecht openstaat voor medemensen, is welkom in de samenleving. Ieder die belangeloos  naar vrede zoekt zonder winstoogmerk voor zich zelf, mag kind van God genoemd worden. Op woensdagavond vier mei verzamelen wij ons rond het oorlogsmonument aan de Nieuwe Hescheweg . De kerk – ook de Titus Brandsmagemeenschap-  mag daar niet ontbreken.  Onderweg daarheen zien we in de straten zogenaamde struikelstenen. Namen van Joodse medeburgers in de Osse gemeenschap.  Staande bij het monument zullen we allen gedenken die hun leven hebben gegeven voor de vrede.  In het besef  wat die vijf oorlogsjaren voor Nederland hebben betekend, staan we ook stil bij de uitzichtloze oorlog in Syrie die nu vijf jaar duurt. Niet de vrede die partijen van de wereld nastreven , zal vrede brengen. Alleen de vrede die alle mensen – christenen en Moslims – in sluit , zal waarachtige vrede zijn. Gods vrede. Het is onze taak hiervoor te bidden en aan te werken.   Alleen Gods vrede zal bevrijding brengen.  Moge Syrie en alle oorlogslanden eens vijf mei Bevrijdingsdag kennen. Amen.

Pastor

Goede God, geraakt door uw boodschap en vertrouwend op uw Woord bidden wij U om verhoring van onze gebeden.  

Lector

Wij bidden voor kerk en samenleving in ons land. Dat de kerk moedig en volhardend  uw vrede blijft verkondigen. Dat de samenleving wil luisteren en niet doof blijft voor de vrede die van God uitgaat.
S T I L T E   Laat ons bidden.

 

Lector

Wij bidden gebroken verhoudingen tussen mensen waardoor ze in conflict en onvrede leven. Dat zij verder kunnen kijken dan hun eigen belang en inzien wat goed voor allen is. Help hen de weg naar onderlinge vrede te vinden.
S T I L T E   Laat ons bidden.

 

Lector

Wij bidden voor de christenen in Syrie die ondanks alle gevaar zich ter plekke inzetten voor vrede en vrijheid.  Wij bidden voor de Syriërs die vanuit de brandende steden en dorpen op de vlucht slaan. Voor alle landen in het Midden Oosten bidden wij: om stabiliteit, orde en rust.
S T I L T E   Laat ons bidden.

 

Lector

Wij bidden voor onze geloofsgemeenschap van Titus Brandsma. Vier medeparochianen zijn onderscheiden voor hun vrijwilligerswerk. Mogen zij hun toewijding en inzet blijven geven. Voor de ernstig zieken onder ons en voor hen die op een operatie wachten. Om goede moed en sterkte. Voor Aaliyah Peters die vanmiddag het Doopsel ontvangt. Moge zij opgroeien tot een blije christen.
S T I L T E   Laat ons bidden.

 

Pastor

Heer God, waar vrede heerst bent U aanwezig, want de ware vrede komt van U. Schenk ons de Heilige Geest de Helper om ons op de weg van Jezus te houden. Vestig eens uw Koninkrijk van vrede onder ons. Dit vragen wij u op voorspraak van Titus Brandsma door Christus onze Heer.